Κων/νος Σαλαβάτης
Πτυχιούχος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας ΑΠΘ.
Κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου στις Αγγλικές και Αμερικανικές Σπουδές.
Ένα από τα φιλμ που η απουσία του από την κατηγορία Καλύτερης Ταινίας στα βραβεία Όσκαρ έκανε τρομερή αίσθηση ήταν το Knives Out του γνωστού και μη εξαιρετέου Rian Johnson. Έχοντας σκηνοθετήσει το κατά πολλούς καλύτερο επεισόδιο (S05E14 Ozymandias) της αντικειμενικά πιο αγαπημένης τηλεοπτικής σειράς στην ιστορία (Breaking Bad) και το Star Wars: The Last Jedi (2017), το οποίο κατηγορήθηκε πολύ από το κοινό αλλά αγαπήθηκε από τους κριτικούς, ο Johnson έχει βάλει για τα καλά το πόδι του στη βιομηχανία. Το Knives Out του φέτος ήταν χωρίς καμιά υπερβολή η καλύτερη ταινία που μπορείς να βάλεις για να περάσεις καλά.
Χρησιμοποιώντας όλα τα κλισέ και τις μεθόδους του παραδοσιακού αστυνομικού μυθιστορήματος, αποτελεί ένα μοντέρνο ερωτικό γράμμα στα whodunits, τις αφηγήσεις που άκμασαν κατά την «Χρυσή Εποχή» της αστυνομικής λογοτεχνίας, την δεκαετία του 1920 και του 1930, με το όνομα της Agatha Christie, του G.K. Chesterton και του Nicholas Blake (πατέρα του γνωστού ηθοποιού Daniel Day-Lewis) να ηγούνται της συγγραφικής παραγωγής στη Βρετανία και αυτό του Raymond Chandler και του Dashiell Hammett να πρωτοστατούν στην Αμερική.
Υποψήφιο για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου έπεσε πάνω στον τιτάνα που λεγόταν Parasite. Πράγματι, το Knives Out ήταν τόσο καλογραμμένο και τόσο καλογυρισμένο που σε κάνει αμέσως φαν του. Όπως κάθε αξιόλογη ταινία αστυνομικού μυστηρίου παίζει περίτεχνα με το setting και τη φωτογραφία, αφήνοντας μας να φτιάξουμε τις δικές μας θεωρίες για το ποιος είναι ο δολοφόνος έχοντας όλα τα στοιχεία μπροστά στα μάτια μας. Τα καρέ του Johnson ήταν χειρουργικά κομμένα, πετώντας μας το μπαλάκι (όπως αυτό του baseball στην ταινία) να ανακαλύπτουμε την σημασία τους με μεγάλη παρατηρητικότητα, συγκέντρωση και συνεχείς συλλογισμούς. Όπως είπα όμως και πριν, πρόκειται για τόσο καλογραμμένη και ιντριγκαδόρικη ιστορία που δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά πριν την αποκάλυψη.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ο απίστευτος ρυθμός που είχε η ταινία (δεν έκανε κοιλιά ούτε για λίγο), το κωμικό στοιχείο στο μέσο του δράματος, οι μοντέρνες πινελιές του Johnson όσον αφορά τους διαλόγους της οικογένειας (η οικογένεια συζητάει με απίστευτη φυσικότητα για πολύ επίκαιρα ζητήματα όπως το μεταναστευτικό ζήτημα στην Αμερική), αλλά και η όχι και τόσο κρυμμένη σάτιρα του που είχε στόχο να δείξει πόσο επικίνδυνα έχει παρεισφρήσει η πολιτική της διαφωνίας στη καθημερινή ζωή από πολύ μικρή μάλιστα ηλικία (οι δύο πιο «πολιτικοί» χαρακτήρες στην ταινία ήταν τα δύο κολεγιόπαιδα)!
Η μία πολύ σημαντική αλλαγή που έκανε ο Johnson στο παραδοσιακό whodunit – που το ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες παρόμοιες καλλιτεχνικές προσπάθειες – είναι ότι σε όλη την ταινία, για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο που δεν θα αναφέρω για να μην σας χαλάσω την εμπειρία, δεν νιώθεις πως ψάχνεις τον δολοφόνο, αλλά πως προσπαθείς να τον «φυγαδεύσεις», να τον βοηθήσεις να γλιτώσει. Τα καλά plot twists είναι αυτά που σε κάνουν να θες να ξαναδείς μια ταινία από την αρχή έχοντας πλέον τη… στερνή γνώση για να καταλάβεις πως σε ξεγέλασε ο συγγραφέας-σκηνοθέτης. Το Knives Out δεν απογοητεύει καθόλου σε αυτό τον τομέα.
Δύο τελευταία λόγια θα πω για το καταπληκτικό καστ, από την Ana de Armas, την Toni Colette του Hereditary, την αγαπημένη scream queen Jamie Lee Curtis και τον Daniel Craig που κουβαλούσαν την ταινία με απίστευτη δεξιοτεχνία. Ο Craig, τον οποίο ομολογώ πως δεν έχω παρακολουθήσει πολύ, ήταν εκπληκτικός: μοναδικά αστείος, δυναμικός, και μυστηριώδης. Έπαιζε με μια απίστευτη ελευθερία που δε μπορεί να έχει προφανώς στις ταινίες του 007 και που ανέδειξε το κωμικό υποκριτικό του ταλέντο, όσο και το ταλέντο του στις υπερβολικές προφορές (ο χαρακτήρας του μιλάει με την προφορά του Αμερικανικού Νότου που αν μη τι άλλο τον καθιστά καρικατούρα).
Στις 25 Φεβρουαρίου η ταινία θα κυκλοφορήσει σε DVD, Blu-ray και 4k. Αξίζει να της ρίξετε μια ματιά και να παίξετε και εσείς αυτήν την παρτίδα Cluedo.
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.
