Συνέντευξη | Saske – «Σαν καλλιτέχνης έχω βασίσει τον τρόπο που κινούμαι στο industry πάνω στην πρωτοπορία»

Το 2022 ήταν μία χρονιά γεμάτη με πολλά θέματα για την ΕΠΤΑ.

Παρουσιάσεις, συνεντεύξεις, ρεπορτάζ κοινωνικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά… Έπειτα από μια σειρά με παρουσιάσεις τοπικών καλλιτεχνών που ξεκίνησαν από την πόλη μας, δείξαμε το κάτι παραπάνω κι ότι αυτό το κάτι παραπάνω υπάρχει, είναι η ίδια νεολαία και βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας, αρκεί να της δώσουμε το σωστό βήμα.

Στην πορεία ήρθαν οι συνεντεύξεις με ανθρώπους επιτυχημένους. Συνεντεύξεις με πρόσωπα κοσμικά και αγαπημένα, που χρόνια απασχολούν και μένουν στην επικαιρότητα… Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στα τεύχη μας μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της δισκογραφίας και του καλλιτεχνικού στερεώματος, κάτι για το οποίο χαιρόμαστε ιδιαίτερα. (Άννα Βίσση, Νατάσσα Μποφίλιου, Δήμος Αναστασιάδης, Νίκος Πουρσανίδης, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Γλυκερία, Μάριος Φραγκούλης, Κατερίνα Διδασκάλου, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Άκης Σακελλαρίου, Γιάννης Στάνκογλου, Demy, Αναστασία κ.α)

Έτσι, φτάσαμε σε μία σειρά συνεντεύξεων με τους Έλληνες rappers (Hawk, Mente Fuerte) που έχουν φέρει τα πάνω κάτω στην ελληνική δισκογραφία και για την τελευταία Τρίτη του έτους, δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε διαφορετικά αυτό το session.

Σειρά, λοιπόν, παίρνει ο Saske. Αυτός ο τόσο αγαπητός καλλιτέχνης, που έχει κάνει τη διαφορά και παραμένει πολύ ψηλά από την πρώτη μέρα σύστασής του στο κοινό. Ειλικρινής, ευθύς, αγαπήθηκε αμέσως από τους φίλους του ελληνικού hip-hop κι είναι ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους και καινοτόμους Έλληνες ράπερς και δημιουργούς.

Γνωστός για την ιδιαίτερη αισθητική του και τα κοφτερά του flows, ο Saske βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή της ελληνικής rap σκηνής από το 2018, όπου το πρώτο major hit του «Ξέρω Μάνα» έγινε δύο φορές πλατινένιο, βάζοντας τον θεμέλιο λίθο στη δημιουργία ενός multi-platinum καλλιτέχνη με ένα παντοδύναμο ρεπερτόριο που περιλαμβάνει τα πάντα από street hits μέχρι ηχηρά club bangers…

Συνέντευξη: Τζημίκα Ηρώ

Saske, θα ξεκινήσω την κουβέντα μας όσο πιο χαλαρά γίνεται και πιστεύω ότι θα επεκταθούμε σε όλα, έτσι ώστε να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Από όσο έχω ψάξει για εσένα, μέχρι μία ηλικία έμενες στην Αμερική, λόγω του ότι η μαμά σου διορίστηκε σε ένα σχολείο στο Μαϊάμι κι από εκεί ουσιαστικά ήρθες και σε επαφή με μία τελείως διαφορετική κουλτούρα. Σε βοήθησε αυτό στην εξέλιξή σου ως έφηβος;

Όταν ταξιδεύεις γνωρίζεις νέα μέρη, περιοχές, κουλτούρες… Ανοίγει το μυαλό σου και όλα είναι διαφορετικά. Σίγουρα υπάρχει τεράστια διαφορά από το να βρίσκομαι στην Καβάλα με το να βρίσκομαι στην Αμερική. Με έκανε από μικρό να έχω πολλά παραπάνω ερεθίσματα απ ότι θα είχα στο συνηθισμένο περιβάλλον καθώς μεγάλωνα κι εάν ήμουν στην Ελλάδα. Με έκανε να δω οπτικές και της Ελλάδας και του εξωτερικού από πολύ μικρός και εκτός από αυτό, επειδή ήμουν στην Αμερική, είχα την ευκαιρία να ταξιδεύω και σε γύρω περιοχές-χώρες, όπως στη Λατινική Αμερική ή στο Περου όπου πήγα 6 ετών.

Ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες, την Ελλάδα και την Αμερική κατ’ εσέ; Η Ελλάδα «υιοθετεί» στοιχεία της rap κουλτούρας από την άλλη άκρη του ατλαντικού;

Εννοείται πως έχω πάρει στοιχεία από την Αμερική σε πολλούς τομείς, συγκεκριμένα στη μουσική, στην τέχνη, στον κινηματογράφο αλλά κυρίως και στην ραπ κουλτούρα που είναι το Α και το Ω. Ή Αμερική έχει επηρεάσει αρκετά στο ντύσιμο, στο πώς παρουσιάζεται ένας ράπερ και στο πώς εμφανίζεται. Στην Αμερική δεν έχουν καθόλου κριτική σκέψη. Ό,τι τους πουν, αυτό θα κάνουν και δεν θα φέρουν αντίρρηση ενώ στην Ελλάδα από την εποχή του Σωκράτη ο Έλληνας έχει μέσα του την αμφισβήτηση ώστε να φθάσει στην αλήθεια. Εκεί δεν συμβαίνει αυτό.

Πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή από τις ΗΠΑ, στην Ελλάδα και συγκεκριμένα σε μία μικρή πόλη, όπως είναι η Χρυσούπολη στην Καβάλα; Μετάνιωσες ποτέ αυτή την επιστροφή;

Δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς Έφυγα γιατί θα μου έδιναν αγωγή λόγω του ότι είχα ADHD (attention deficit hyperactivity disorder). Στην Αμερική ήμουν το “Ελληνάκι” για αυτούς και στην Ελλάδα το “Αμερικανάκι”. Πλέον για την Ελλάδα δεν ισχύει πια.  Είναι απλά λίγο περίεργο να υπάρχουν όλα αυτά τα ερεθίσματα από την Αμερική και στην Ελλάδα λόγω του ότι οι εποχές ήταν άλλες και ειδικά στο χωριό δεν μπορούσαν να “χωνέψουν” το στυλ μου.

Μεγάλωσες, ασχολήθηκες με τη μουσική κι όλο αυτό ήταν θα λέγαμε ένας μονόδρομος για τα πολλά και τα περισσότερα… Ένιωσες ποτέ ότι ήθελες να κάνεις κάτι άλλο στη ζωή σου από το να το δεις επαγγελματικά;

Εγώ πάντα θα έκανα κάτι σχετικά με τη χιπ χοπ. Έκανα djing, έκανα graffiti, έχω δοκιμάσει χορό χιπ χοπ κι ο,τι υπήρχε το έκανα πάνω σε αυτό. Αν όχι επαγγελματικά, σίγουρα για χόμπι. Αλλά πέρα από αυτό ήθελα να γίνω ψυχολόγος σαν την μητέρα μου.

«Ξέρω Μάνα», «Cyan», «Sportex», «GOGO», «Loyal», «Boss Moves», «NANA», «Κύμα», «Checks», «Δοκίμασέ τον», «925», «Padou», «Αλήθεια» και πολλές ακόμα μεγάλες επιτυχίες. Θα ήθελα ένα δικό σου top3 έως τώρα, αν και δύσκολο να διαλέξεις, αλλά μου πεις και τι σημαίνουν για εσένα τα τραγούδια που θα διαλέξεις…

Το «ξέρω μάνα» ήταν το κομμάτι που με εκτόξευσε για πρώτη φορά και ταυτίστηκε αρκετός κόσμος λόγω των στίχων, πόσο μάλλον εγώ ο ίδιος που το έγραψα. Όποτε αυτό το τραγούδι είναι από τα πιο σημαντικά στην καριέρα μου. Δεύτερο αγαπημένο μου είναι το «παντού» που το έχω γράψει σε τρία μέρη, δηλαδή ήμουν στη φάση γνωριμίας με την κοπέλα μου όταν έγραφα το πρώτο verse. Στο δεύτερο ήμασταν σε απόσταση, γιατί ήμασταν εγώ στη Γερμανία και αυτή στην Ισπανία για έναν μήνα κι έτσι έγραψα το hook. Το τρίτο μέρος το έγραψα κανονικά αφού έχουμε tourάρει μαζί, έχουμε κάνει διακοπές μαζί, αφού είμαστε πλέον σε σχέση και αφού το έχουμε ζήσει όλο αυτό, πλέον περιγράφω την ίδια την κατάσταση. Βγήκε τόσο φυσικά κι ωραία και έγινε ένα τόσο αγαπητό χιτ που μεγάλωσε μέσα μου. Τρίτη απάντηση δεν έχω αλλά αν έβαζα, μετά από πολλή σκέψη, θα έβαζα το “μαύρα λεφτά” λόγω του βιντεοκλίπ διότι πήγα στο χωριό μου για πρώτη φορά και όντως έκανα για πρώτη φορά βίντεο κλιπ.

Πέραν όλων των επιτυχιών, ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου είναι το «Padou». Ίσως με έπιασε και σε μία περίεργη περίοδο (γέλια) Μπορείς να μας πεις την ιστορία του; 

Ο τρόπος που με ρωτάς αποδεικνύει τη μαγεία της μουσικής. Το να μεταφέρω την εμπειρία που σου περιέγραψα πριν και να συνοδεύσει αυτό τις εμπειρίες τόσων ανθρώπων. Έχω γράψει παρά πολλά κομμάτια στη ζωή μου και έχει γίνει πολύ σύνηθες η απάντηση «έχω κάνει σεξ με αυτό το κομμάτι σου”, “φίλε όποτε μπαίνει αυτό το κομμάτι θυμάμαι την πρώην μου και με πιάνουν τα κλάματα γιατί ήταν το κομμάτι μας”, “γνωριστήκαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι και ακούγαμε τα κομμάτια σου»… Είναι τρομερά μαγευτικό και θα σου εξηγήσω κάτι… Γιατί δεν είναι μόνο οι εμπειρίες που έζησα στον δρόμο και να είμαι ράπερ, σου λέω και τις εμπειρίες που έζησα στην ερωτική μου ζωή. Είναι τρομερό το συναίσθημα πως ταυτίζεται ένας άνθρωπος με την εμπειρία ενός άλλου ανθρώπου.

Θεωρώ ότι περιγράφει καλύτερα από κάθε άλλο τραγούδι τώρα τελευταία την «εμμονή», τον έρωτα, την προσπάθεια για κάποιον όταν τον θέλεις τόσο πολύ… Και σε ρωτάω τώρα εάν πιστεύεις στον έρωτα και πώς βλέπεις εν έτει 2022 προς 2023 τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί κάποιες φορές ξεχνάω ότι είσαι μόλις 24!

Θεωρώ ότι οι γυναίκες με όλα αυτά που περνάνε όπως σεξισμό, βιασμό, γυναικοκτονίες έχουν σκληρύνει μεταξύ άλλων και τα πρότυπα που προβάλει η Αμερική, όπως λέγαμε και πριν, που επηρεάζουν παγκοσμίως τις “bad bitch” και το προφίλ της απλησίαστης. Αυτό μαζί με τα social media και την πατριαρχία που έχουν δεχθεί οι γυναίκες, έχει καταλήξει χωρίς να τους δίνω άδικο να ευνουχίζουν τον ανδρισμό. Πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις δύσκολα θα βρεις άνδρες να φλερτάρουν face 2 face. Οι γυναίκες δεν το βρίσκουν αυτό στο πρόσωπο των ανδρών και όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος που καταλήγει στα social media.

Σε γυρνάω στην επιτυχία και θέλω να σε ρωτήσω τι σημαίνουν για εσένα τα νούμερα; 

Είτε είναι στο Youtube, είτε ένα single γίνει διπλά πλατινένιο, είτε αναφερόμαστε στα streams στο Spotify. Είναι ικανοποίηση; Είναι boost για το επόμενο βήμα και ότι μετράς ως καλλιτέχνης; Σε αυτή τη φάση της καριέρας μου και να βήξω θα κάνω νούμερα (γέλια), εννοώντας ότι άπατο ένα κομμάτι σημαίνει ότι πήρε 500k. Αυτό είναι το άπατο στη δικιά μας τη γλώσσα. Τι γίνεται όμως; Όποτε παίρνω τα views που θέλω χαίρομαι για την τσέπη μου. Όποτε βγάζω ένα κομμάτι όμως δεν με νοιάζουν τα views αν δεν αποσκοπεί στην τσέπη μου. Με νοιάζει να περάσω στην απέναντι όχθη ένα νέο μήνυμα, μια πρωτοπορία. Γενικά σαν καλλιτέχνης έχω βασίσει τον τρόπο που κινούμαι στο industry, πάνω στην πρωτοπορία. Δηλαδή οι προσωπικοί μου στόχοι στην καριέρα είναι να κάνω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ πρώτος. Είμαι χαρούμενος όταν δίνω καινοτομίες είτε σε εικόνα, είτε σε ήχο, είτε σε στίχο. Το λέμε και γελάμε αλλά έχεις τους ηλικιωμένους σε όλες τις υψηλόβαθμες  θέσεις, όλους τους «σοβαροφανείς» σε θέσεις που απαιτείται εξουσία, έχεις όλους τους άσχετους με τέχνη και μόδα στα πάνελ, έχεις καλλιτέχνες οι οποίοι δεν έχουν προσωπικότητα και μετά έχεις εμάς που εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε και το κάνουμε από τη ψυχή μας. Είναι δικές μας επιλογές, δεν είναι κάτι που μας το επέβαλλε κάποια εταιρία ή κάποιος μάνατζερ, ντυνόμαστε διαφορετικά, φέρνουμε στο τραπέζι νέα είδη μουσικής. όποτε μπορώ να σου πω έμπρακτα ότι είμαι χαρούμενος μέσα από τη δουλειά μου να αλλάζω και τον τρόπο σκέψης της χώρας μου, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς τότε ποιος το κάνει;

Είναι δύσκολα διαχειρίσιμη η επιτυχία, αλλά κι η αποτυχία;; Γιατί δεν μιλάμε για έναν καλλιτέχνη που έχει κάνει μία επιτυχία, αλλά η σταθερή σου πορεία, κρατάει πολύ καιρό και έχεις ένα γερό fanbase που σε ακολουθεί και σε στηρίζει.

Ίσως η καλύτερη ερώτηση, η επιτυχία σε κάνει λίγο αλαζόνα, σε κάνει λίγο να «πετάς». Εγώ όταν πετυχαίνω, γιατί ανθρώπινα παίρνεις λίγη έπαρση όταν τα καταφέρνεις, όταν το κομμάτι σου πάει πρώτο, όταν το κομμάτι σου μένει πρώτο, όταν ξεπερνάς άλλα μεγάλα ονόματα στα τσαρτς, όταν βλέπεις να ασχολείται πολύς κόσμος με το όνομα σου και κάνεις όνειρα για το μέλλον σου, την πορεία σου, όλο αυτό σου δίνει ένα boost εσωτερικό που νομίζω και μονάχος να είσαι, δεν μπορείς το κρατήσεις, γιατί είσαι άνθρωπος πάνω από όλα και όχι Θεός. Εγώ έχω θέσει τον εξής κανόνα: Μου δίνω προθεσμία μια βδομάδα να φρικάρω και μετά πρέπει να με προσγειώσω, γιατί αν δεν προσγειωθώ, πέφτω απότομα. Γιατί αποδεδειγμένα κανείς δεν μένει πρώτος, τίποτα δεν μένει για πάντα αλλά και επίσης τίποτα δεν γίνεται μόνο μια φορά. Και τώρα πάμε στο τι γίνεται όταν πέσεις… Εκεί είναι το δύσκολο να σου πω την αλήθεια. Την πρώτη φορά που ένιωσα κάπως να πέφτω ένιωσα άσχημα μέσα μου, ένιωσα περίεργα. Την δεύτερη φορά ήμουν πιο σίγουρος ότι θα ανέβω. Πλέον έχοντας δει ήδη δυο φορές να δουλεύει αυτό το πράγμα δεν με αγχώνει το μέλλον, γιατί στο τέλος η καλή μουσική κερδίζει. Κι αυτό είναι κανόνας. Και προτείνω σε κάθε καλλιτέχνη να συγκρατεί ψυχραιμία.

Μουσική βιομηχανία και μουσικό στερέωμα στην Ελλάδα. Υπάρχει κάτι που σε χαλάει; Πώς βλέπεις τη δισκογραφία του σήμερα… Σίγουρα, δεν είναι όπως ήταν παλιότερα και όλα έχουν γίνει κάπως «εύπεπτα». Στο ρωτάω αυτό, γιατί είσαι κι ένα από τα ιδρυτικά μέλη δισκογραφικής, την Offbeat Records.

Νομίζω είμαστε καλύτερα από παλιά. Γενικά σαν industry είμαστε καλύτερα, γιατί τώρα οι καλλιτέχνες ακόμα και οι new comers ψάχνονται για τα συμβόλαιά τους. Υπάρχει ένα είδος εκπαίδευσης, έχουμε πολλά παραπάνω εργαλεία και μέσα για να εξαπλωθεί η μουσική μας και πόσο μάλλον και εκτός χώρας. Γενιά με γενιά στο industry βάζουμε νέες βάσεις με νέες γενιές καλλιτεχνών που έρχονται να τις πάνε πιο πέρα και να ξεκινήσουμε κάτι πιο έντιμο. Χαίρομαι επίσης που παρατηρούμε νέο αίμα ακόμα και στο λαϊκό που έχω παραδεχθεί ότι το λαϊκό δεν θα φύγει, καθώς και οι λαϊκοί έχουν αποδεχθεί ότι το ραπ ήρθε για να μείνει.

Κάποιες φορές οι στίχοι στα τραγούδια σου, μου δίνουν την αίσθηση ποιήματος. Πώς εμπνέεσαι; Όσα γράφεις στα τραγούδια σου είναι γεγονότα από την καθημερινότητά σου; Και κάπου είδα ότι διαβάζεις όμως και ποίηση, όπως Καβάφη…

Το 70% είναι εμπειρίες μου, το 30% είναι σκέψεις μου, κουβέντες με άλλους και εμπειρίες φίλων μου ή απλά πράγματα που έχω δει ζώντας. Από απλές εικόνες καθημερινές μέχρι τις πιο σύνθετες. Όποτε καταλήγω ότι γράφω εμπειρικά και έχω κάποια μοτίβα μέσα. Μ’ αρεσει να κάνω παρομοιάσεις, μεταφορές, συγκρίσεις και αντιθέσεις. Για παράδειγμα λέω σε ένα κομμάτι που δεν έχει βγει «μπήκαμε ντυμένοι μέσα στα μαύρα όλοι γιατί μέσα μας έχει πεθάνει κάτι» και αυτό συμβολίζει το μαύρο με το πένθος, έτσι δημιουργείται η παρομοίωση. Εγώ γράψει παρά πολύ στη ζωή μου, έχω κάνει freestyle, μου βγαίνουν όλα super φυσικά. Έχοντας μια μάνα που ήταν και δασκάλα κάθε μεσημέρι με έβαζε να γράφω “σκέφτομαι και γράφω” κι αυτό έχει βοηθήσει πολύ να μπορώ να αποτυπώνω τις σκέψεις μου να πάνε σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Θα ήθελα να πιάσουμε κι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ κι έχει γενικά υπάρξει στην επικαιρότητα όσον αφορά την rap σκηνή και τους artists της. Οι στίχοι που αφορούν τη γυναίκα και στο πώς αναφέρονται σε αυτή… Σίγουρα όταν ήμασταν κι εμείς παιδιά, δεν είχαμε τα καλύτερα πρότυπα και διάφορα τραγούδια από τραγουδιστές & ράπερς αναφέρονταν σε ναρκωτικά, όπλα και υπόγεια ρεύματα… Ποια είναι η άποψή σου πάνω σε αυτό; Γιατί συζητιέται τόσο η ραπ – underground σκηνή;

Έχω κουραστεί να απαντάω στην ίδια ερώτηση. Οι γυναίκες τραγουδάνε κι χορεύουν με στίχους τουλάχιστον σεξιστικούς τους οποίους αύριο θα κατηγορήσουν όπως θα κάνω κι εγώ. Επειδή δεν είμαι τέτοιος καλλιτέχνης, γιατί δεν θα τα ακούσεις από μένα αυτά, μπορώ να πω ότι υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που είναι αισχροί με τον λόγο τους και λάθος είναι αυτό που εκφράζουν υπάρχει μια ελευθερία λόγου, όπως και μια ελευθερία σκέψης να μην αρέσει στον άλλον, όπως και μια κριτική σκέψης αν έχω επιτρέψει εγώ στο παιδί μου να ακούσει τέτοιου είδους μουσική. Είμαστε ραπερς, δεν είμαστε για να γίνουμε τα πρότυπα τον παιδιών τους. Είμαστε εδώ για να κάνουμε μουσική και η μουσική που κάνουμε έχει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι παραβατικότητας, γιατί έρχεται από τους δρόμους.

Μετά από αυτή την παρένθεση, μιλάμε για το Saskepticism vol.1 το 2019 και το Saskepticism Vol. 2 το 2022. Ποιες είναι οι σημαντικότερες διαφορές ανάμεσα στους δύο δίσκους σου; Καθώς μεγαλώνεις αλλάζεις μουσικές επιρροές; Φυσικά θα ήθελα να μάθω και από πού προέρχεται το όνομά των δίσκων και την ιστορία πίσω από αυτούς…

Καθημερινά δέχομαι επιρροές από την παγκόσμια σκηνή και όπως είπα και πιο πριν προσπαθώ πάντα να πρωτοπορώ όποτε αναζητώ τα καινούργια ρεύματα που θα έρθουν στη χώρα και προσπαθώ να τα παρουσιάσω πάντα πρώτος. Στον καινούργιο δίσκο είχα αρκετά κομμάτια με αληθινά όργανα, κάτι που δεν είχα στον προηγούμενο και τώρα στον επόμενο δίσκο θα είναι όλα αληθινά τα όργανα. Αυτό λέγεται εξέλιξη… Σχετικά με το όνομα του δίσκου βγαίνει από το Saske και τον σκεπτικισμό δηλαδή ο σκεπτικισμός του Saske και όταν κάθε κομμάτι μου είναι κομμάτι μου, σου δίνω μια πτυχή για μια πιο βαθιά έως την πιο ρηχή μου σκέψη. Από τον έρωτα έως τα beefs σου δείχνω την οπτική μου γωνία σε κάθε δίσκο, με βάση τις κακουχίες μου. Άρα έτσι καταλήγουμε στο vol.1, vol.2 και πάει λέγοντας…

Το Saskepticism Vol. 2 ήταν στα άλμπουμ που έκαναν το καλύτερο ντεμπούτο παγκοσμίως στο Spotify. 20 τραγούδια και πολλές συνεργασίες. Ποια είναι η διαδικασία επιλογής των συνεργασιών σου;

Να ταιριάζουν με το concept κυρίως και να είναι φίλοι μου, δηλαδή δεν κάνω συνεργασίες με κόσμο που δεν είναι φίλοι μου, αλλά ούτε θα βάλω κάποιον φίλο μου ακόμα και κάποιον συνεργάτη μου μέσα σε κάποιο δίσκο αν δεν ταιριάζει με αυτόν τον δίσκο. Ρεαλιστικά αν είσαι μουσικός, δεν σκέφτεσαι τη θέαση. Αυτό που σκέφτεσαι είναι να βγει καλή μουσική. Άρτια κομμάτια μεταξύ τους. Όταν βγαίνει ένας δίσκος είναι σαν να βγάζεις μια ταινία, ή ένα βιβλίο. Πρέπει αυτό το πράγμα να έχει μια κοινή γραμμή στο πώς κινείται.

Επίσης θα κυκλοφορήσεις και μία deluxe edition, όπως επίσης θα γίνει κι η παρουσίαση του δίσκου στην Αθήνα στις 14/01 στο Gagarin 205… Μίλησέ μου για όλα αυτά και πες μου εάν ετοιμάζεις κάτι και για τη Βόρεια Ελλάδα;

Βόρεια Ελλάδα θα κάνω την παρουσίαση δίσκου 21 του μήνα στο WE στην Θεσσαλονίκη. Για το deluxe δεν έχω να πω πολλά ακόμα, είμαστε στη φάση που διερευνούμε…

Πόσο σημαντικό είναι ο καλλιτέχνης να έρχεται κοντά στο κοινό του με τέτοιου είδους κινήσεις; Όπως μία παρουσίαση, ένα meet up…

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει στήριξη τόσο μεγάλη και για αυτό ως παιδί από επαρχία, χαίρομαι ιδιαίτερα να τραγουδάω στην επαρχία, γιατί ξέρω τι σημαίνει αυτό για τον κόσμο εκεί που δεν έχει την ευκαιρία να δουν τα άτομα τα οποία θαυμάζουν.

Θα μπορούσα να σε χαρακτηρίσω κι από τους πιο «ρομαντικούς» ράπερς της γενιάς σου… Ασπάζεσαι τη λέξη ρομαντισμός; Αν ναι, τι σημαίνει για εσένα και πώς αλληλοεπιδρά στην καθημερινότητά σου;

Είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα σαν άνθρωποι να έχουμε σκοπό. Αν είσαι άνθρωπος χωρίς σκοπό για μένα δεν είσαι άνθρωπος. Πέρα από τις φυσικές ανάγκες που έχουμε όπως το φαγητό, τον ύπνο υπάρχουν και τα όνειρα, η εξέλιξη. Αυτό είναι το παιχνίδι της ζωής και αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Να αγγίζω τα όνειρα μου και να κάνω επόμενα.

Ήρθαν Χριστούγεννα, έρχοεται και ο νέος χρόνος, το 2023. Ποια είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα που θυμάσαι ως παιδί, εάν υπάρχουν τα καλύτερα, κι ο ως ενήλικας τα θυμάσαι με κάποιο ευτράπελο!

Τα Χριστούγεννα για μένα ήταν πάντα σημαντικά γιατί ήταν το διάστημα που έβλεπα την οικογένεια μου. Ποτέ δεν τα ξεχώρισα σαν γιορτή, τα χαίρομαι όλα το ίδιο. Αν με ρωτάς ποια Χριστούγεννα ήταν τέλεια, θα πήγαινα πίσω στο λύκειο που είχε πέσει πολύ χιόνι στην Καβάλα. Άλλη ιστορία φρέσκια, δυο – τρία Χριστούγεννα πίσω χώρισα οριστικά με την προηγούμενή μου σχέση όποτε και αυτό μπορείς να πεις ότι είναι κάτι… να χωρίζεις παραμονή Χριστουγέννων! Επίσης άλλα Χριστούγεννα που θυμάμαι είναι τα Χριστούγεννα στο Μαϊάμι, όπου στο Μαϊάμι είναι πάντα καλοκαίρι και έχω να λέω την ιστορία ότι μας έφερε το φορτηγό και μας άδειασε πάγο στο γήπεδο του ποδοσφαίρου, γιατί δεν υπήρχε χιόνι. Έχω διάφορες και από πιο μικρός, όταν ήμουν τεσσάρων, η μητέρα μου ως δασκάλα είχε πάρει μετάθεση στη Λήμνο εκείνο το διάστημα και θυμάμαι ότι περίμενα τον Αϊ Βασίλη τότε και περίμενα να μου χτυπήσει το κουδούνι και όχι να κατέβει από την καμινάδα όπως ξέραμε όλοι, αλλά δεν θυμάμαι να εμφανίστηκε και ποτέ. Τα Χριστούγεννα για μένα είναι τζάκι, μελομακάρονα, γαλοπούλα και οικογένεια… “Πολύ” οικογένεια, γιαγιάδες, παππούδες, θείοι, θείες, ξαδέρφια..

Τέλος, θα ήθελα να αναφερθούμε στα επόμενά σου βήματα, τι μέλλει γενέσθαι για τη νέα χρονιά και μία δική σου, προσωπική ευχή για όσους διαβάσουν τη συνέντευξη, γιατί το να κλείνεις με μία ευχή, πιστεύω είναι ένας υπέροχος τρόπος…

Εύχομαι σε όλους να βρουν το δικό τους προσωπικό όραμα. Εύχομαι να βρουν το σχέδιο της ζωής τους, να βρουν την κατεύθυνση τους. Υγεία, αγάπη κι ευημερία. Όσο για τα σχέδια μου, στόχος μου είναι να πάμε ακόμα πιο πέρα τη βιομηχανία αυτή. Το πώς; Δυστυχώς δεν μπορώ να το πω, γιατί σκοπός είναι να το κάνουμε πρώτοι εμείς. Και πάνε μπροστά αυτοί που κάνουν τα σχέδια τους, όχι αυτοί που τα συζητάνε!