Το Φεστιβάλ Ολύμπου συνεχίζει και φέτος τη δεύτερη πεντηκονταετία. Παρά το αρνητικό περιβάλλον από τη συνεχιζόμενη πανδημία του κορωνοϊού, τις απρόβλεπτες συνέπειες από τον συνεχιζόμενο επίσης πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, αισιοδοξεί, να συνεχίσει την πλούσια και ποιοτική πολιτιστική του προσφορά στον τόπο, ενώ συγχρόνως θα επιδιώξει να εμπλουτίσει και να αναβαθμίσει ακόμα περισσότερο το καλλιτεχνικό του πρόγραμμα, προσθέτοντας νέα στοιχεία και νέες μορφές τέχνης σε αυτό.
Οι εκδηλώσεις της τιμώμενης χώρας, η λογοτεχνία, η λαογραφία, ο κινηματογράφος, μαζί με το θέατρο, τη μουσική, τα εικαστικά, τις αρχαιολογικές ομιλίες, τους αρχαιολογικούς περιπάτους και επιπλέον η προσθήκη στο πρόγραμμα, τοπικών σημαντικών σχημάτων και καλλιτεχνών, συντελούν στην ανάδειξη του Φεστιβάλ Ολύμπου, ως ένα από τα σπουδαιότερα φεστιβάλ της χώρας.
Άλλο σπουδαίο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει το Φεστιβάλ Ολύμπου, είναι οι χώροι στους οποίους πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις.
Το αρχαίο θέατρο του Δίου, στη σκιά του μυθικού Ολύμπου, το βυζαντινό κάστρο του Πλαταμώνα, στην αγκαλιά του Αιγαίου πελάγους, η αρχαία Πύδνα, από τους παλαιότερους αρχαιολογικούς οικισμούς της Ελλάδας, τα αρχαία Λείβηθρα, εκεί που έζησε και θανατώθηκε ο Ορφέας, ο ακέραια διατηρητέος από τον 8ο μ. Χ αι. βυζαντινός ναός της Παναγίας στην Κονταριώτισσα, το μοναδικό στην Ελλάδα, Κέντρο Μεσογειακών Ψηφιδωτών Δίου, με την προσθήκη από φέτος, του πρόσφατα αναστηλωμένου ρωμαϊκού ωδείου, του δημοτικού θεάτρου στο πάρκο Κατερίνης, του νέου και καταπληκτικού χώρου εκδηλώσεων στον καπνικό σταθμό, δημιουργούν δέος και προσφέρουν ευφροσύνη, στους χιλιάδες θεατές αλλά και στους καλλιτέχνες που θα βρεθούν στους ιερούς και ιστορικούς αυτούς χώρους.
Η επίσημη έναρξη του πεντηκοστού δεύτερου θεσμού, με αφήγημα την αφιέρωσή του στη μνήμη του αείμνηστου καθηγητή αρχαιολογίας και ανασκαφέα του Δίου, Δημήτρη Παντερμαλή, ορίστηκε η 8η Ιουλίου και η ολοκλήρωσή του στις 4 Σεπτεμβρίου 2023.
Συνέντευξη | Γιώργος X. Χανδόλιας, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΟΡ.ΦΕ.Ο
«Το φεστιβάλ έχει βρει τα πατήματά μου και είναι πολύ δυνατά»
Συνέντευξη: Ηρώ Τζημίκα
κ. Χανδόλια, είστε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΟΡ.ΦΕ.Ο. Είμαστε προ των πυλών για το 52ο φεστιβάλ. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα συζητώντας για το πώς έγινε η επιλογή των παραστάσεων για το φετινό καλοκαίρι.
Πάντα, φτιάχνοντας ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα για μία μεγάλη διοργάνωση όπως είναι ο ΟΡ.ΦΕ.Ο σου μένουν ερωτήματα… Κυρίως όμως σου μένει στο τέλος το πικρό συναίσθημα, εάν έκανες άραγε σωστές ή λάθος επιλογές… Εκείνη την παράσταση γιατί δεν την πήρες; Κάποιες φορές δεν μπορείς για τεχνικούς λόγους, άλλες για οικονομικούς, άλλες δεν χωράνε μέσα στο πρόγραμμα. Όλο το πρόγραμμα όμως έχει έναν άξονα, που έρχεται από πίσω και στοχεύει στο μέλλον. Όσο και να φαίνεται περίεργο, όλη η αντίληψη, η μεθοδολογία κι η αγωνία ενός τέτοιου χώρου, θα πρέπει να έχει να κάνει με το μέλλον. Ποιο είναι αυτό που διεκδικείς για το αύριο, ώστε να έχει μεγάλη αξία, να είναι σταθερό και σοβαρό το σήμερα. Κάπως έτσι σκέφτομαι τα πράγματα και γίνονται οι επιλογές μαζί με τους συνεργάτες μου.
Ποιο είναι αυτό που θα σας κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον σε μία παράσταση;
Προσπαθώ να κάνω ένα πρόγραμμα κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες, οι οποίες είναι πολλαπλού διαμετρήματος και αναστήματος. Είναι όπως είπαμε οι οικονομικές κ.α… Τι κυκλοφορεί στην αγορά από προϊόντα πολιτιστικά; Τι είναι οι παραγωγές, κυρίως οι θεατρικές; Το βασικό που μπορεί να πει κάνεις σε αυτό, είναι ότι βάζεις και το προσωπικό σου γούστο, δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Βάζεις την προσωπική σου αγωνία. Όσο καλύτερα προσανατολιστείς στο να παρουσιάσεις ιδιαίτερα και σοβαρά πράγματα, αυτά κάποια στιγμή θα έχουν καλύτερη ανταπόκριση στον κόσμο. Νομίζω ότι όλα αυτά φτιαχτήκαν με τις εξαιρέσεις κι οι εξαιρέσεις είναι αυτές που θα επιβραβεύσουν και τον κανόνα. Είναι μεγάλος προβληματισμός στο τι είναι το προσωπικό γούστο το καθενός, αλλά ναι, είναι το προσωπικό γούστο, τι υπάρχει και ποιοι είναι οι νέοι που φτιάχνουν παραστάσεις… Πολλές παραστάσεις που θα έρθουν φέτος έχουν υπογραφή νέων ανθρώπων!
Οπότε ένα κύριο συστατικό επιλογής των παραστάσεων είναι το προσωπικό γούστο, αλλά μου λέτε ότι δίνεται και το βήμα σε νέους συντελεστές να αναδείξουν τη δουλειά τους, εκτός από τους πολύ γνωστούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες…
Όσο και να διαφωνώ με τους νέους, είναι καθήκον και υποχρέωσή μου να δώσω βήμα σε αυτούς. Απαραίτητα.
Σε ποιο κομμάτι σας βρίσκουμε να διαφωνείτε με τους νέους;
Κυρίως στο θέατρο. Το θέατρο είναι μία πολλαπλή και δύσκολη τέχνη. Δεν είναι μία μονομερής τέχνη που τη σπουδάζεις 2-3 χρόνια, παίρνεις το πτυχίο και τελειώνεις. Το θέατρο είναι η ιστορία μέχρι την τελευταία σου πνοή. Δεν είναι τυχαίο που οι μεγάλες παραστάσεις, γίνονται από μεγάλους σε ηλικία καλλιτέχνες. Είδα 3 παραστάσεις που φιλοξενεί το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, μία την υπογράφει ο Πίτερ Στάιν, μία ο Μπομπ Ουίλσον και την άλλη ένας Ρώσος σκηνοθέτης. Ο νεότερος είναι 81 ετών! Εκεί περιμένουν να γίνει το καλλιτεχνικό θαύμα στη σκηνή. Έτσι γίνεται. Το θέατρο επωάζει πολύ αργά τα εσωτερικά του γεγονότα. Το θέατρο αυτό που κάνει είναι να καταγράψει αυτά τα οποία συμβαίνουν σήμερα και αυτά που θα συμβούν αύριο! Ποιο είναι το θέατρο της επόμενης μέρας συγκεκριμένα και με όλα αυτά τα οποία περάσαμε τα τελευταίες χρονιές; Υπάρχει μία βιασύνη, όπως υπάρχει παντού, αλλά υπάρχει στο θέατρο και στην παράσταση. Οι ηθοποιοί πρέπει να δουλέψουν, να προετοιμαστούν και να αποκτήσουν εμπειρίες…
Όπως είπατε κι εσείς, τα τελευταία χρόνια περάσαμε δύσκολα. Πώς βλέπετε πλέον τον κοινό μετά από όλα αυτά; Έρχεται στις παραστάσεις; Έχει φύγει ο φόβος που υπήρχε;
Δεν ξέρω εάν το άφησε πίσω όλο αυτό ο κόσμος. Δεν ξέρω πώς λειτουργεί η ψυχολογία των ανθρώπων, ειδικώς γι’ αυτό. Το θέατρο όμως πορεύεται κι ήταν η πρώτη τέχνη που «τραυματίστηκε» και «τραυματίστηκε» πολύ θα έλεγα, μαζί με παράπλευρες απώλειες σε όλη αυτή την υπόθεση. Πηγαίνει ο κόσμος στις παραστάσεις και έχει μία αγωνία γι’ αυτό. Δεν ξέρω για ποιους λόγους το επιλέγει, σημασία έχει η συμμετοχή του. Θα περάσει καιρός για να δούμε τι έχει αφήσει αυτό που ζήσαμε μέσα μας. Έτσι πιστεύω…
Τόσα χρόνια έχετε μία μεγάλη πορεία, με πολλές εμπειρίες. Εάν μπορούσατε να θυμηθείτε ένα συγκεκριμένο περαστικό κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων του ΟΡ.ΦΕ.Ο, ποιο θα ήταν; Κάποιο που να έχει χαραχθεί στη μνήμη σας…
Πρόπερσι, καθώς μιλήσουμε με κάποιον εκεί γύρω πήγαινα προς τα καμαρίνια ώστε να συναντήσω τον θίασο. Περνάει τότε ο Δημήτρης Μαυρόπουλος, φίλος μου και λαμπρός ηθοποιός με μεγάλη καριέρα. Περνώντας, λοιπόν, από δίπλα του, γυρνάει και λέει: «Αυτόν κάπου τον ξέρω, μοιάζει του Χανδόλια, αλλά ο Χανδόλιας τότε ήταν μακρυμάλλης». (γέλια) Έχουν συμβεί πάρα πολλά όλα αυτά τα χρόνια…
Ποιος είναι ο στόχος για το μέλλον όσον αφορά το Φεστιβάλ Ολύμπου;
Κάνει έναν πολύ μεγάλο αγώνα ο ΟΡ.ΦΕ.Ο για να αντέξει την πίεση, η οποία έρχεται από πολλά κοινωνικά γεγονότα. Πριν από λίγα χρόνια δεν υπήρχαν μικρές καλλιτεχνικές ομάδες που έφτιαχναν καλλιτεχνικά δρώμενα. Τώρα έχει παντού. Παλαιότερα υποδεχόσουν ανθρώπους από την Κοζάνη, από τη Λάρισα, από τη Βέροια. Δεν υφίσταται πλέον αυτό, διότι γίνονται κατά τόπους καλλιτεχνικά δρώμενα και γεγονότα. Κι αυτά θέλουν μία αναθεώρηση και μία προσέγγιση, δεν είναι και σίγουρο ότι προσφέρουν καλές υπηρεσίες όταν μία παράσταση γίνει στο «φτερό», απλώς για να γίνει κι εάν θα έρθουν 1000 εισιτήρια ή εάν στην πριμοδοτεί ο Δήμος. Δεν είναι αυτός ο στόχος. Αυτό, λοιπόν, είναι ένα πρόβλημα που «πιέζει» τον ΟΡ.ΦΕ.Ο. Πιέζει τον οργανισμό και πρέπει μέσα από εκεί να δει ξανά ποια είναι αυτά για τα οποία πρέπει να στοχεύσει στη συνέχεια. Πραγματικά υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα και σε κάποια από αυτά υπάρχουν και θελκτικές φωνές που φωνάζουν «έλα, να δεις κι εμάς». Νέοι άνθρωποι, καινούργια ρεύματα, καινούργιες αισθητικές. Πέρασε ο καιρός που η κεντρομόλος γέμιζε τα θέατρα και τα γήπεδα. Πρέπει να περάσουμε όλοι από συμπληγάδες. Όχι μόνον ο δικός μας οργανισμός.
Έχει βρει όμως τα πατήματά του και γίνονται ωραίες προσπάθειες για την προώθησή του…
Έχει βρει τα πατήματά του και είναι πολύ δυνατά!
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.
