Πήρε τη θέση μας

Μήνυμα Μεγάλης Εβδομάδας από τον ποιμένα της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας

«Τον μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν, ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεού εν αυτώ». (Β΄Κορ. 5:21)

Αυτή είναι η δόξα του Ευαγγελίου που στην καρδιά του έχει τη λύτρωση του ανθρώπου, μια λύτρωση που κύριο χαρακτηριστικό της είναι η αντικαταστατική θυσία του Χριστού. Η σημασία της θυσίας δεν είναι μόνο ότι ο Χριστός παρέδωσε τον εαυτό του στο θάνατο, αλλ’ ότι παρέδωσε τη ζωή του σε αντικατάσταση για τον ένοχο και άξιο θανάτου αμαρτωλό.

Λίγες γραμμές πιο πάνω από το χωρίο μας, ο Παύλος έγραψε, «ότι Θεός ην εν Χριστώ κόσμον καταλλάσσων εαυτώ». Με ποιον τρόπο το έκανε αυτό ο Θεός; «Μη λογιζόμενος αυτοίς τα παραπτώματα αυτών» (εδ. 19). Και πώς συμβαίνει να μη λογαριάζει σ’ αυτούς τα παραπτώματά τους; Χάρη στο γεγονός ότι τα καταλογίζει στον Κύριο Ιησού Χριστό ώστε ο Ιησούς να πληρώνει γι’ αυτά στη θέση τους. Αντικατάσταση. Αυτό είναι το μήνυμα.

Και τι έγινε μ’ αυτόν που δεν γνώρισε αμαρτία; Ο Θεός «υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν», που σημαίνει ότι ο Θεός Πατέρας έκανε τον αθώο ενσαρκωθέντα Υιό του το αντικείμενο της οργής και της κρίσης του για χάρη μας, με αποτέλεσμα εν Χριστώ επάνω στο σταυρό η αμαρτία του κόσμου να κριθεί, να καταδικασθεί και να εξαλειφθεί.

Δύο παραδείγματα, όσο ατελή κι αν είναι, θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση της αλήθειας της αντικατάστασης. Πρώτα, υπάρχει η ιστορία κάποιου Σαμάϊλ, ενός Τάρταρου στρατηγού που ανακάλυψε ότι κάποιο μέλος του στρατού του διέρρεε μυστικά στον εχθρό και απείλησε τον ένοχο με τόσες μαστιγώσεις μόλις ανακαλυπτόταν. Ο Σαμάϊλ έπαιρνε όλη του την οικογένεια μαζί του στις εκστρατείες του, και αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν η ίδια η μητέρα του που διέρρεε τα μυστικά. Ο Σαμάϊλ αμέσως κλείστηκε στη σκηνή του, και κανείς δεν τον είδε για δύο μέρες. Ύστερα κάποιος αποτόλμησε να πάει στη σκηνή του να δει τι συνέβηκε. Βρήκε τον Σαμάϊλ να μαστιγώνει τον εαυτό του.

Υπάρχει επίσης η ιστορία που έλαβε χώρα κατά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όπου αιχμάλωτοι χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή μιας Ιαπωνικής στρατιωτικής σιδηροδρομικής γραμμής στη νοτιοανατολική Ασία. Τα φτυάρια μετριούνταν στο τέλος κάθε ημέρας μετά τη δουλειά. Μια μέρα ο Ιάπωνας φρουρός στο μέτρημα υπολόγισε ότι ένα φτυάρι έλειπε και ότι αυτό σήμαινε ότι κάποιος από τους αιχμαλώτους το είχε κλέψει και το είχε ανταλλάξει με τον εχθρό. Κανένας δεν παραδέχτηκε ότι το είχε κάνει. Ο φρουρός έγινε έξαλλος και άρχισε να ουρλιάζει, «Θα πεθάνετε όλοι! Θα πεθάνετε όλοι!». Στην πραγματικότητα ύψωσε το όπλο του και το έστρεψε στα τυφλά προς τους αιχμαλώτους στη γραμμή. Ένας απ’ αυτούς τότε έκανε ένα βήμα μπροστά και είπε «Εγώ το έκλεψα». Ο φρουρός τον πλησίασε, σήκωσε το όπλο του και τον χτύπησε με το κοντάκι στο κεφάλι θανατώνοντάς τον. Όταν την επόμενη μέρα το πρωί πήραν τα φτυάρια τους πίσω από την αποθήκη του στρατοπέδου, τα φτυάρια μετρήθηκαν ξανά και δεν έλειπε κανένα απ’ αυτά. Εκείνος ο στρατιώτης είχε δώσει τη ζωή του για τους συναιχμαλώτους του.

Αυτές οι ιστορίες μας βοηθούν μέχρι ενός σημείου να καταλάβουμε το νόημα της αντικατάστασης που έλαβε χώρα στον σταυρό του Γολγοθά. Ο σταυρός του Χριστού είναι η αποκάλυψη της αγάπης του Θεού, γιατί αποκαλύπτει τι αυτή η αγάπη είναι έτοιμη να υποφέρει για κάποιον αγαπημένο. Η παρουσίαση του θανάτου του Χριστού ως αντικατάσταση δείχνει την αγάπη του σταυρού πιο πλούσια, πιο πλήρη, πιο ένδοξη, πιο λαμπρή από κάθε άλλη παρουσίαση (δικαίωση, συμφιλίωση, εξιλέωση, καθαρισμός).

Ένα παιδί του Θεού από το παρελθόν το είδε αυτό και καυχήθηκε στο γεγονός ότι ο άνθρωπος που γνωρίζει προσωπικά τον Χριστό μπορεί να είναι βέβαιος γι’ αυτήν την αγάπη. Κάποτε έγραψε σε έναν φίλο του: «Γνώρισε τον Χριστό κι αυτόν σταυρωμένο. Μάθε να ψάλλεις και να προσεύχεσαι σ’ αυτόν και σε δύσκολες στιγμές να λες: Κύριε Ιησού, εσύ είσαι η δικαιοσύνη μου κι εγώ είμαι η αμαρτία σου. Πήρες επάνω σου ό,τι ήταν δικό μου και έθεσες πάνω μου ό,τι ήταν δικό σου. Έγινες ό,τι δεν ήσουν για να γίνω εγώ ό,τι δεν ήμουν». Φίλοι μου, υπήρξε μια ανταλλαγή, μια μεγάλη και θαυμαστή ανταλλαγή. Αυτό το παιδί του Θεού γνώριζε ότι ο Υιός του Θεού είχε πάρει επάνω του όλη την ενοχή μας και είχε θέσει επάνω μας όλη τη δικαιοσύνη του. Υπήρξε ποτέ τέτοια αγάπη;

Αυτό είναι το αποκορύφωμα της χαράς και της δόξας, της ευγνωμοσύνης και του πλημμυρίσματος της ευχαριστίας στα οποία μας οδηγεί η βιβλική παρουσίαση του θανάτου του Χριστού ως αντικαταστατική θυσία για τις αμαρτίες μας.

Αυτή τη Μεγάλη Παρασκευή ας σταθούμε αντίκρυ στο Σταυρό του Χριστού όπου Αυτός πήρε τη θέση μας και με πίστη στον Εσταυρωμένο Λυτρωτή ας λάβουμε από τη σπασμένη και αιμορροούσα καρδιά του χάρη, συγχώρηση και μια καινούρια λυτρωμένη ζωή.

Με τις πιο θερμές ευχές

Για ένα αληθινά Ευλογημένο Πάσχα

Αιδέσιμος Ιωάννης Υφαντίδης