Στο χρέος του Ελληνισμού να συνεχίσει να αγωνίζεται για την αναγνώριση (και από την Τουρκία) της Γενοκτονίας των Ποντίων από τα στρατεύματα του Κεμάλ, σημειώνουν σε μηνύματά τους, για την 19η Μαΐου οι βουλευτές Πιερίας.
Η ανάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους το 1908 στην Οθωμανική Θεσσαλονίκη θεωρείται η απαρχή του για τους «συστηματικούς» και «οργανωμένους», διωγμούς, εξαντλητικές πορείες εξόντωσης, εγκλεισμούς σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, λεηλασίες, βιαιότητες, σε βάρος όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Όπως επισημαίνουν, ιστορικοί ερευνητές, οι ωμότητες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους και σε διάφορες φάσεις, μέσα στη δεκαετία 1913-1923 και μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες, αλλά και σε ειρηνικά μεσοδιαστήματα, στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το σύνολο των Ελλήνων του Πόντου που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των διωγμών, υπολογίζεται σε περισσότερο από 353.000
Φώντας Μπαραλιάκος
Οι Πόντιοι δεν ταυτίζονται στις συνειδήσεις απλώς με μία καταγωγή. Για τους περισσότερους από εμάς αποτελούν ένα πολιτισμικό μέγεθος. Φέρουν ένα μεγάλο βάρος της παράδοσής μας ως γένους και ως έθνους.
Καππαδοκία, Πόντος, Ανατολή συμπυκνώνουν τη βαθιά Ελλάδα, που άντεξε σε φτώχεια, εμπόδια, πολέμους, διωγμούς. Οι Πόντιοι διατήρησαν την ταυτότητά τους κάτω από τις πλέον δύσκολες συνθήκες.
Το ποντιακό στοιχείο, ο Έλληνας του Πόντου διακρίνεται για την αλήθεια του, που έχει έρθει ως αντίλυτρο ενός μεγάλου πόνου. Του ξεριζωμού. Στην ποντιακή πολιτισμική οικογένεια συναντά κανείς μία σπάνια σοβαρότητα και μία ακριβή αγάπη για την πατρίδα, τις παραδόσεις, την οικογένεια, την κοινότητα, τα ήθη, τα έθιμα, την Ελλάδα.
Διαβάζοντας κανείς για τον ποντιακό πολιτισμό, την Ιστορία του, ανακαλύπτει την Ελλάδα που έχει μέσα του και δεν γνωρίζει.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός μετέφερε στην Ελλάδα τις αξίες του και τον δυναμισμό του. Σε κάθε περιοχή όπου εγκαταστάθηκαν Πόντιοι, παρά τις δοκιμασίες και την ένδεια, εργάστηκαν, πρόκοψαν, ενσωματώθηκαν στην τοπική κοινωνία, μεταλαμπαδεύοντας παράλληλα τον πλούτο της παράδοσής τους, τα ιδανικά τους, το πλούσιο κοινωνικό τους έργο. Όλοι οι Σύλλογοι των Ποντίων που δραστηριοποιούνται στην Πιερία είναι ακάματοι φάροι πολιτισμού και κοινωνικής προσφοράς.
Φέτος στις 19 Μαΐου συμπληρώνονται εκατόν ένα έτη από την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Έναν αιώνα μετά, η μνήμη παραμένει ζωντανή, όπως και ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Πριν από εικοσιέξιχρόνια η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και ψήφισε την ανακήρυξη της ημέρας αυτής ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Αυτή την ιδιαίτερη περίοδο οι συγκυρίες δεν επιτρέπουν εορτασμούς και εκδηλώσεις με ευρεία συμμετοχή των συμπολιτών μας. Όμως η ιστορική μνήμη, ο σεβασμός στις ρίζες, η αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία συνιστούν πρωτίστως ένα εσωτερικό καθήκον, ένα μύχιο χρέος.
Χαιρετίζουμε το μεγαλείο και την οδύνη του Ποντιακού Ελληνισμού!
Άννα Μάνη
Σαμψούντα, 19 Μαΐου 1919.
Υλοποιείται η τελευταία και πιο απάνθρωπη φάση του σχεδίου εξόντωσης του ποντιακού πληθυσμού. Μία πρωτοφανής γενοκτονία που εκδηλώνεται με άγριες σφαγές, βιασμούς και εκτοπισμούς των Ποντίων εκτυλίσσεται και γράφει μία από τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας.
Η μακραίωνη πορεία του ποντιακού στοιχείου της Ανατολής διακόπτεται με τον πλέον δραματικό τρόπο.
Όσο, όμως κι αν η βία κατάφερε να το αποδεκατίσει αριθμητικά, απέτυχε παταγωδώς να σβήσει την ποντιακή ψυχή.
Μία ψυχή που στάθηκε στα πόδια της, ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της και συνέβαλε με την εργατικότητα και το προοδευτικό της φρόνημα στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου.
Η σημερινή μέρα είναι ημέρα μνήμης και δακρύων για τη γενοκτονία.
Αλλά και ημέρα υπόσχεσης για αγώνα ενάντια στο μίσος και τη μισαλλοδοξία.
Ενάντια στις θηριωδίες παραμένουμε άνθρωποι.
Κι αυτό είναι η υπόσχεση και η παρηγοριά μας στον πολυπαθή Ποντιακό Ελληνισμό.
Σάββας Χιονίδης
19 Μαϊου ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων, μιας Γενοκτονίας η οποία πλανάται σαν φάντασμα της ιστορίας πάνω από τα κράτη του κόσμου.
350 χιλιάδες ψυχές χάθηκαν… Οφείλουμε να θυμόμαστε, οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορία και τις αξίες του Ποντιακού Ελληνισμού, για χάρη των προγόνων μας, των πατεράδων μας και για χάρη των γενιών που ακολουθούν…
Μπέττυ Σκούφα
H 19η Μαΐου αποτελεί τη σημαντικότερη αλλά συνάμα και την πιο θλιβερή επέτειο για την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θα φέρνει πάντοτε στο μυαλό όλων μας μνήμες που συνδέονται με πόνο, αίμα και ξεριζωμό.
Σήμερα, παρότι συμπληρώνονται τα 101 χρόνια της, δεν ξεχνάμε όλους εκείνους τους εκατοντάδες χιλιάδες αδικοχαμένους Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι υπήρξαν θύματα του Τουρκικού Εθνικισμού. Δεν λησμονούμε και όλους τους προγόνους των Ποντίων αδερφών μας που επέζησαν από αυτή την θηριωδία. Εκδιωγμένοι με τον πιο απεχθή τρόπο από την πατρώα γη, αναγκάστηκαν μη έχοντας άλλη επιλογή, να ακολουθήσουν το σκληρό δρόμο της προσφυγιάς.
Παρά τις αντιξοότητες που υπέστησαν, κατάφεραν με την εργατικότητά τους να ξαναχτίσουν μία νέα ζωή και να μεταδώσουν στους μεταγενέστερούς τους την άσβεστη μνήμη για αυτό το σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας. Τιμώντας και αποδίδοντας τον δέοντα σεβασμό που αρμόζει στην ημέρα αυτή, υπενθυμίζουμε πως η τραγωδία της γενοκτονίας ζει στη συνείδηση όλων μας.
Στόχος μας είναι να μην πάψουμε να αγωνιζόμαστε για τη Διεθνή Αναγνώρισή της, όπως και για τον ορισμό κοινής ημέρας τιμής και μνήμης για όλο τον Ελληνισμό της Ιωνίας και της Θράκης, ώστε να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια και να βρουν δικαίωση οι εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές που χάθηκαν άδικα.
Αν θέλετε να λαμβάνετε εγκαίρως τις ειδήσεις πατήστε εδώ
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.
