Συνέντευξη | Δημήτρης Ζερβουδάκης
Ο σπουδαίος συνθέτης και τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης επιστέφει στην Πιερία και συγκεκριμένα στο Κάστρο του Πλαταμώνα, για μία μοναδική συναυλία το Σάββατο 15 Ιουλίου
Οι συναυλίες αποτελούν τον πυρήνα της προσπάθειάς του προς την καλλιτεχνική του ολοκλήρωση. Η μουσική στην περιπέτεια των νοημάτων, των βιωμάτων, της αλήθειας ή του ψέματος. Του αγγελοπλάστη Έρωτα, της ήττας μα κυρίως της νίκης μας.
Η μουσική στη μονάκριβη περιπέτεια του δώρου που λέγεται «Ζωή»…
Έναρξης: 21.30
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12€
Συνέντευξη | Ηρώ Τζημίκα
κ. Ζερβουδάκη έρχεστε για μία συναυλία στο Κάστρο του Πλαταμώνα το Σάββατο 15 Ιουλίου στα πλαίσια του 52ου φεστιβάλ Ολύμπου. Τι θα μας παρουσιάσετε εκεί;
Καταρχάς, να αναφέρω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που θα παίξω στο αγαπημένο αυτό σημείο, το Κάστρο του Πλαταμώνα. Όλα αυτά τα χρόνια της διαδρομής μου με έχουν φέρει αρκετές φορές εκεί. Χαίρομαι πολύ που θα συναντηθούμε και πάλι. Υπάρχει μία ομάδα περίφημων μουσικών από τη Θεσσαλονίκη, ένα νέο απόκτημα, που έχουμε προσεγγίσει με διαφορετικό τρόπο τις ενορχηστρώσεις των παλιών τραγουδιών, τους οποίους θα σας τους παρουσιάσω εκείνη τη μέρα και θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Το κρατάω για έκπληξη! Δεν θα μείνει κανένα αγαπημένο «απέξω» και σίγουρα θα δείτε το μεράκι μας και την αγάπη μας γι’ αυτό που κάνουμε! Είναι απαραίτητο όμως και το συστατικό της ανανέωσης όταν παρουσιάζουμε μία παράσταση κι αυτό το στοιχείο το έχουμε πετύχει και θεωρώ ότι θα το αναγνωρίσετε.
Από τον τόνο σας καταλαβαίνω ότι σας αρέσει η πόλη μας…
Αυτή η εσωτερική ζωή της Κατερίνης μου αρέσει πάρα πολύ. Περιφρουρείτε, ειδικά τον πολιτισμό σας, σαν κάτι μονάκριβο. Αυτό είναι πολύ καλό. Έχω βρεθεί και με χορωδίες και με μουσικά σύνολα σε διάφορους χώρους της περιοχής. Όπως και στο Αρχαίο θέατρο στο Δίον. Ξέρω τον τόπο και κακά τα ψέματα είμαστε και «κοντοχωριανοί»! (γέλια)
Όσον αφορά πάντως το μεράκι, φαίνεται όλα αυτά τα χρόνια και θεωρώ ότι στο στοιχείο της ανανέωσης, κερδίζετε κι η διαχρονικότητα ενός καλλιτέχνη…
Ισχύει αυτό. Από τη στιγμή που προσθέτεις ένα νέο στοιχείο είτε είναι αυτοπειραματικό, είτε είναι νεοτερισμός ή έστω μία εντελώς διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα ακόμα κι από ότι έχεις κάνει, αυτομάτως αυτό σε βάζει σε μία διαδικασία να κινητοποιηθείς δημιουργικά, ως προς τη γνώση, τη τεχνογνωσία, το ταλέντο, τολμώ να πω. Αυτή είναι η τέχνη της μουσικής. Έχει αυτή τη χαρά, εάν το επιθυμείς και το έχεις ανάγκη, να ανανεώνεσαι όποτε εσύ το κρίνεις απαραίτητο. Ωστόσο, είναι σεβαστό το ότι κάποιοι μένουν προσηλωμένοι στη φόρμα. Ακούμε κλασικά ακούσματα εποχών τα οποία παραμένουν ενεργά στην αρχική τους φόρμα. Αλλά πάντα ο δημιουργός «ψάχνεται» ώστε να δημιουργήσει ένα νέο αφήγημα. Ακόμα κι από παλαιότερα πράγματα που έχει ήδη προτείνει…
Θα σας περάσω τώρα σε μία άλλη εποχή και συγκεκριμένα στο έτος 1989 όταν κυκλοφόρησε ο «Ακροβάτης». Έχουμε φτάσει στο 2023. Πόσα έχουν αλλάξει από τότε οι συνθήκες στην ελληνική δισκογραφία;
Η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα, πλέον, έχει περιοριστεί και εξειδικευτεί στις απολύτως εμπορικές της επιλογές. Πολλές φορές διαλέγοντας το «προκάτ», το φθηνό, το έτοιμο, το εύπεπτο. Δεν υπάρχει εκείνη η πληθώρα προτάσεων που υπήρχε εκείνα τα χρόνια. Αυτό σαν συνθήκη, είναι δύσκολο για τα νέα παιδιά που προσπαθούν να παίξουν έναν ρόλο σε όλο αυτό και να θέσουν έναν δικό τους νέο λόγο στο μουσικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας. Υπάρχει αδιέξοδο. Έχουν να αντιμετωπίσουν τείχη, της σκόπιμης εμπορικότητας και της προσήλωσης προς αυτή. Τα πράγματα μετρώνται αποκλειστικά με αριθμούς και καθόλου με την ποιότητά τους και την πιθανή διαχρονικότητα που θα μπορούσαν να έχουν. Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν θα εμφανιζόταν στη σημερινή εποχή ο Χατζιδάκις, με το ρεπερτόριο το οποίο έχει. Πιστεύω ότι δεν θα είχε καμία τύχη (γέλια) Το λέω σε μία υπερβολή βέβαια, στηλιτεύοντας το τι συμβαίνει και το πόση απαξία υπάρχει σε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω πώς μπορώ να το χαρακτηρίσω κι εγώ! (γέλια)
Πολύ ωραία συζητάμε και μου αρέσει η τοποθέτησή σας στο ερώτημα που έθεσα… Οπότε δεν μπορώ να μη ρωτήσω για το ποιο είναι αυτό που μετράει για εσάς στο τέλος της ημέρας, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας σε αυτό τον χώρο…
Οι άνθρωποι κι η σχέση μου μαζί τους. Το λέω χωρίς δεύτερη σκέψη κι ειλικρινά. Από όλη αυτή τη διαδρομή και πέραν του αδιαμφισβήτητου γεγονότος της ύπαρξης των τραγουδιών, αυτά είναι εκεί που είναι και γίνανε κι ευτυχώς που γίνανε και αποτελούν τα πατήματα για να προχωράμε ακόμα σε αυτή την τέχνη μας που τόσο αγαπάμε. Ωστόσο η μουσική ολοκληρώνεται με την παρουσία των ανθρώπων, με το φυσικό τους ταλέντο, το ιδιαίτερο τους χρώμα, με την προσωπικότητα τους, τη συμπληρωματικότητά τους… Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη στη μουσική, γι αυτό και λέμε ότι είμαστε «συγκρότημα». Έχουμε ένα σύνολο. Ο καθένας έχει το πόστο του και έχει στο μυαλό του να συλλειτουργήσει με τον άλλον, να του αφήσει χώρο, να τον σεβαστεί, ακόμα και να θυμώσει μαζί του. Όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα που μας διέπουν. Αυτό είναι που έχω ανακαλύψει μετά από τόσα χρόνια στη μουσική και στην τέχνη. Η σχέση με τους ανθρώπους!
Μου δίνετε τώρα και μία ωραία «πάσα» ως προς τις ανθρώπινες σχέσεις. Προφανώς στα τραγούδια σας αναφέρεστε στον έρωτα. Μιλάμε για εξύμνηση! Είχαμε διαβάσει κάτι όσον αφορά τα «Ανείπωτα» ότι το είχατε δει σε ένα όνειρο… Ισχύει;
Ναι, αλήθεια είναι. Το μισό. Έτσι είναι τα τραγούδια εξάλλου, σαν τα όνειρα. Πολλά βλέπεις τη νύχτα, ένα θυμάσαι το πρωί. Καμία φορά έρχονται και σε όνειρα τα τραγούδια και είναι τόσο σφοδρή η επιθυμία μόλις σηκωθείς το πρωί, να προσφύσεις προς το αγαπημένο σου όργανο και να αρχίσεις να γράφεις, να παίζεις, να διαμορφώνεις τη μελωδία και σε ένα χαρτί τα λόγια, που πραγματικά είναι ανίκητη. Εάν προλάβεις και καταγράψεις αυτό το δώρο, είναι πολύ σημαντικό! Έτσι έγινε το μισό τραγούδι. Το ρεφρέν είχε μείνει πολλά χρόνια σε εκκρεμότητα και θυμάμαι ότι είχαν περάσει 3-4 χρόνια μέχρι να έρθει στην τελική του μορφή.
Ποια ιστορία διηγείται το συγκεκριμένο τραγούδι; Υπάρχει κάτι πίσω από αυτό;
Το πώς ταυτίζεται ο καθένας με τα τραγούδια, είναι πολύ διαφορετικό. Μπορεί κάποιος πίσω από αυτό να δει ένα κοινωνικό αιτούμενο, μπορεί να δει τον έρωτά του, είτε τον απογοητευτικό, είτε τον απογειωτικό. Μπορεί να δει ένα παράπονο, έναν κίνδυνο… Πολλά! Δεν έχει σημασία το πώς ξεκινάει ένα τραγούδι από την πλευρά του δημιουργού του. Σημασία έχει το τι κύκλο κάνει από καρδιά σε καρδιά και ποια συναισθήματα καταγράφει και ξεσηκώνει. Οπότε όσον αφορά την ιστορία του, δεν έχω να σας πω, πραγματικά, κάτι ιδιαίτερο.
Αναφερόμαστε στον έρωτα και θεωρώ ότι ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου, αλλά κι αυτός που θα σε σημαδέψει περισσότερο μέσα από ένα τραγούδι. Πώς βλέπετε τις σχέσεις εν έτει 2023; Το ρωτάω γιατί έχουμε περάσει αρκετά δύσκολα το τελευταίο διάστημα και ουσιαστικά τώρα ερχόμαστε πάλι κοντά, χωρίς κανέναν περιορισμό… Κρατάμε επιφανειακές τις σχέσεις μας;
Το νιώθω κι εγώ αυτό, ότι οι σχέσεις έχουν γίνει «ιντερνετικές». Ισχύει αυτό. Ωστόσο η πανδημία μας κόστισε πολύ και μας κόστισε το άγγιγμα, μας το απαγόρευσε. Ήταν τεράστια απώλεια για τον άνθρωπο ως ύπαρξη. Μέχρι να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε αυτό το τραύμα, προφανώς θέλαμε κάποιον καιρό ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να αγκαλιάσουμε και να φιλήσουμε ο ένας τον άλλον. Να φιληθούμε χωρίς να μολυνθούμε από τα σταγονίδιά μας… Και τι δεν έχουμε ακούσει και τι δεν έχουμε ζήσει. Αυτό το οποίο με τρομάζει όμως είναι η βία που έχει αρχίσει και διαδίδεται κυρίαρχα στις σχέσεις των ανθρώπων και πώς αυτή κατασταλάζει κι επηρεάζει τόσο άμεσα τη νεολαία. Αυτό είναι κάτι το οποίο με στεναχωρεί. Δεν μας αξίζει τόση βία. Σαν όντα, σαν πολιτισμός, σαν φιλότιμο… Γίνονται ομηρικά πράγματα.
Έχει χαθεί η παιδεία…
Την είχαμε και όντως τη χάσαμε με αφορμή αυτά τα πράγματα. Εκεί φαινόμαστε. Σε αυτά τα μικρά καθημερινά… Από το πώς θα μιλήσουμε καθώς οδηγάμε πχ. Εκεί φαίνεται ο πολιτισμός μας. Εκεί καταγράφεται. Αλλά και την παιδεία την έχουμε και τον πολιτισμό και πάνω από όλα το φιλότιμο. Πρέπει να θυμηθούμε, για να βρούμε την υπομονή μας. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε με τους συνανθρώπους μας και όχι να γίνονται όλα όπως εμείς επιθυμούμε. Έχουν όλοι τον χώρο τους και πρέπει να αρχίσουμε να το σεβόμαστε αυτό. Αυτό κατά τη γνώμη μου σημαίνει και το συγχωρώ.
Αυτή η λέξη κι εάν έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια… Για να πεις συγχωρώ πρέπει να γκρεμίσεις όλο σου τον κόσμο, να ρίξεις τον εγωισμό σου…
Πόσο μάλλον το να αισθανθείς το αίσθημα της συγχώρεσης. Ας ξεκινήσουμε έστω από αυτό. Είναι τρομερό κι όλο το θεαματικό κομμάτι της ζωής μας, τηλεόρασης, μόδα, όλα το ενθαρρύνουν αυτό. Όλα καλλιεργούν τον ναρκισσισμό…
Αυτό ήθελα να πετύχω μέσα από αυτή τη συζήτηση, να μιλήσουμε γενικά αλλά αυτά που λέμε να μας βάλουν σε σκέψεις… Παρόλα αυτά και για να τελειώσουμε την κουβέντα αυτή με τον πιο ωραίο τρόπο, να πούμε ότι σας περιμένουμε με ανυπομονησία το Σάββατο 15 Ιουλίου στο Κάστρο του Πλαταμώνα και θα ήθελα να μάθω τα επόμενα βήματά σας…
Πρέπει να είστε περήφανοι για τον θεσμό του φεστιβάλ Ολύμπου. Έχει καταφέρει μία διαδρομή 52 ολόκληρων χρόνων. Για εμένα είναι μεγάλη τιμή στο να μου δοθεί το Κάστρο, γιατί έτσι το νιώθω, όπως το περιέγραψα και να πω κι εγώ ένα μεγάλο ευχαριστώ. Δειλά, δειλά, προσπαθώ να μαζέψω ένα μικρό σύνολο τραγουδιών, όχι για ολόκληρο δίσκο, μιας κι έχουν αλλάξει τα δεδομένα, ωστόσο εάν μαζευτεί το υλικό δεν θα είχα αντίρρηση. Πολύ προσεκτικά σκέφτομαι να μπω στο στούντιο. Έχω όμως πολλές συναυλίες το καλοκαίρι και μία ακόμη σημαντική συναυλία θα είναι στις 18-19 Ιουλίου στο φεστιβάλ Επταπυργίου. Δύο συναυλίες, λοιπόν, με τη συμμετοχή μίας συμφωνικής ορχήστρας νέων της «jovenata», με τη συμμετοχή του συγκροτήματος «πριγκηπέσσα» και τη δική μου ορχήστρα. Υπάρχουν πράγματα τα οποία περιμένω και έχω να τρέχω γι’ αυτά! (γέλια)
Για το τέλος, θα ήθελα μία μικρή σκέψη/ευχή για το μετά της χώρας μας. Είχαμε και εκλογικές πριν μερικές μέρες…
Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου αυτό που θα πω τώρα και είναι να κάνουμε ότι μπορούμε, όλοι μαζί, για τη νέα γενιά και εύχομαι όλα τα παιδιά να γυρίσουν πίσω από το εξωτερικό. Αυτός ο πλούτος, που τα τελευταία χρόνια έχει αγγίξει τις 700.000 βάση μίας στατιστική που είδα. Μορφωμένα παιδιά, επιστήμονες εξειδικευμένους. Είναι αμαρτία αυτό το δυναμικό να δίνει την ενεργητικότητά του σε οποιαδήποτε χώρα, εκτός από την πατρίδα του.
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.