Την Κυριακή στο Αιγίνιο
Το έθιμο του Κλήδονα, αναβιώνει για δεύτερη χρονιά, ο Μορφωτικός Σύλλογος «Δήμητρα» στο Αιγίνιο. Η αναβίωση του εθίμου θα γίνει στην κεντρική πλατεία στις 8:30 το βράδυ.
Με το έθιμο του Κλήδονα (τα Νεγέτια), σύμφωνα με την παράδοση, επιθυμούν να δουν το ριζικό τους τα ανύπαντρα κορίτσια και αγόρια, να προμαντέψουν τα μέλλοντα ώριμες γυναίκες και άνδρες. Οι Πετρινοί και Σκοπελινοί που τους διακρίνει ιδιαίτερη πίστη στις μαντείες, δύο φορές το χρόνο, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ιωάννη φροντίζουν με τον κλήδονα να ανακαλύψουν της μοίρας τα γραμμένα.
Το όνομα κλήδονας δεν τους είναι γνωστό. Μεταχειρίζονται τη ξενική λέξη νεγέτια της οποίας η περιγραφή στην τοπική «διάλεκτο» είναι: «Πε βραδύς τα’ Αϊ Γιαννιού μαζεύντανα σ’ ένα μαχαλά οι γυναίκες και μέσ’ σ’ ‘ένα μπακίρ’ με νερό έβανανα λουλούδια λογιώ λογιώ. Για να βάλνα γούλες λουλούδια, μνιά γυναίκα έντρεχε μεσ’ το μαχαλά και έλεγε: «ελάτε να βάλουμ’ νεγέτια». Καθεμιά γυναίκα έβανε νεγέτ’ για τον ευατό ντης, για τον άντρα ντης, για το παδί ντης…. Τα νεγέτια ήντανα ένα δαχτυλίδ’, ένα τσεντέζ’, μνιά κόπτσα και άλλα τέτοια. Γούλα τα νεγέτια έβανανά μεσ’ το μπακίρ’ και στεκούντανα κει το βράδ’. Το μπακίρ’ σκέπαζανά πε ένα κόκκινο πανί. Το πουρνό τα’ Αϊ Γιώργ’ μαζεύουντανα πάλ’ οι γυναίκες και μνιά ήλεγε: «ελάτε, μωρή, να βγάλουμ’ τώρα τα νεγέτια, να δγιούμ’ τη καθεμιανού και καθεμνιανής το τυχερό ντους.».
Ένα ορφανό κορίτ’ το έφκιανανα νυφ’ και κάτ’ στο νύφωμα του κοριτσιού ήντανε σκεπασμένο το μπακίρ’. ‘Υστερα αρχινούσε μνιά και ήλεγε ένα τραγούδ’ για το νεγέτ’: όσες τρύπες το δρεμόν’ τόσες θεμονιές τα’ αλών’βγάλτε ένα. ‘Εβγανανα ένα νεγέτ’ που ήντανα καποιανού. Εκείνος είχε τη ντύχ’ που ήλεγε το τραγούδ’.
‘Υστερα ήλεγανα και άλλα τραγούδια και έβγανανά και άλλα νεγέτια.
Τα’ Αϊ Γιαννιού έφτιαναμ’ πάλε νεγέτια. Πε βραδύς έκοφτανα κορίτσια και παλλικάρια πε ένα φύλλο πε τη συκιά και ο καθένας έδενε στο δικό τ’ το φύλλο μνιά κλωστή, για να ντο γνωρίζ’. Γούλα τα φύλλα έβανανα το βράδ’ όξω στα κεραμίδια στ’αγιάζ’. Το πουρνό όποιανου φύλλο ήντανε μαραμένο, τον λογάριαζανα ότι έλα πεθάν’ ως τη χρόν’ τον ‘Αϊ Γιάνν’. Το πουρνό πάλ’ έχασκανα στον ήλιο την ασκιά ντους και άμα ήντανε δίχως κεφάλ’ η ασκιά σε κανένα, αυτός έλα πεθάν’ ως τη χρόν τον ‘Αϊ Γιάνν’. Τον ήλιο έχασκανα με ένα μαύρο τσεβρέ μπροστά στα μάτια. Πίστευγανα, ότι κείν’ την ημέρα γυρίζ’ ο ήλιος, κάν’ στροφές».
