Όταν η πολιτική αποτυγχάνει, δημιουργείται κόλαση στη ζωή των απλών ανθρώπων.
Σε συνθήκες ειρήνης , η κόλαση δημιουργείται κυρίως όταν επιτρέπεται στον κρατικό μηχανισμό, που προορίζεται να υπηρετεί την κοινωνία, να σφετερίζεται την εκτελεστική αλλά και την νομοθετική εξουσία, αφαιρώντας από τους πολίτες ευκαιρίες και μέσα για πολλές και διαφορετικές επιλογές με αποτέλεσμα να μένουν ή μικροί ή εξαρτημένοι από το παυσίπονο του πολιτικού μέσου .
Από την ύπαρξη λειτουργικού κράτους , προκύπτουν πολλά από τα επιτεύγματα των απλών ανθρώπων και το μέγεθος της αποτυχίας του μετριέται με τους τόνους της γραφειοκρατίας που φορτώνει πάνω στις πληγές μιας κοινωνίας που βρίσκεται στην ουρά, στην αδράνεια , στα ματαιωμένα όνειρα , στον διχασμό και την καχυποψία για να επιβιώσει . Γι αυτό και είναι δύσκολο να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος στην γραφειοκρατική Ελλάδα , κάτω από ένα σύστημα που φοβίζει ακόμη και αυτούς που εργάζονται γι αυτό , αδύναμους πολλές φορές να λειτουργήσουν ή να υπηρετήσουν αποτελεσματικά μία ταλαιπωρημένη κοινωνία.
Αυτό συμβαίνει γιατί το γραφειοκρατικό σύστημα καταναλώνει χρήσιμο χρόνο , παραλύει την εργασία όπου την βρεί, στέκει κάτω από τις περιστάσεις , πίσω από τις εξελίξεις, δημιουργεί αδιέξοδα ,είναι δυσκίνητο, παραγωγικό στο χάος , στην εγκύκλιο της φωτοτυπίας, στα κατεστραμμένα αρχεία , στην μίζερη νοσηλεία , την τρομοκρατία της ανασφάλειας, στην εξαγορασμένη αυθαιρεσία , ζεί παρασιτικά υπεξαιρώντας τα χρήματα και τις δυνατότητες των συνηθισμένων ανθρώπων να αποφασίζουν για τον εαυτό τους.
Είναι το σύστημα που επιτρέπει να εισβάλλουν στο γραφείο σου ενώ εργάζεσαι , που ζητά την καταγγελία σου για να ελέγξει την αυθαιρεσία, που δυσπιστεί στην αλήθεια , αξιώνει να κατοχυρώνεται με έγγραφα αντί να κατοχυρώνει τους πολίτες ,μειώνει την ορατότητα , εκπαιδεύοντας τους διαχειριστές του στο μισοσκόταδο της κατάληψης κάθε δημόσιου αγαθού.
Είναι δύσκολο να είσαι συνηθισμένος, απλός άνθρωπος ,στην γραφειοκρατική Ελλάδα των γραφικών , γονατιστός στην έφοδο της συλλογικότητας , στα πλεονεκτήματα της αριστεράς, στην ακίνητη περιουσία του βραχνά, στα γηρατειά της ομηρίας, στο κτηματολόγιο της Οδύσσειας , στην περιπέτεια της καθημερινότητας , στην τιμωρία της φορολογίας , στην επιχειρηματικότητα του τρόμου ,στην εργασία της γνωριμίας , στην μετανάστευση της μεταπολίτευσης ,στην υπόσχεση του ψέματος, στην απαλλοτρίωση της αξιοπρέπειας, στον φόβο της βίας ,στην δολοφονία του χαρακτήρα , στοχοποιημένος ή μαυρισμένος στα μπάνια μιας μυστήριας πετρελαιοκηλίδας.
Επανάσταση για μας τους συνηθισμένους ανθρώπους της καθημερινότητας είναι οι διαυγείς εγγυήσεις της φιλελεύθερης δημοκρατίας των δικαιωμάτων μας . Είναι οι ευκαιρίες που αξίζουμε για όσα πληρώνουμε, η αλήθεια που μας τιμάει και χρειαζόμαστε για να πορευτούμε , η ευθύνη που δυναμώνει , η πατρίδα που αγαπάμε ,η πολιτεία που ακούει , η καλή πολιτική του αυτονόητου που μπορεί να μετατρέψει την κόλαση που ζούμε σε παράδεισο.Με σεβασμό , ασφάλεια, προοπτική , παιδεία, δικαιοσύνη , κοινωνία χωρίς εχθρούς και όσους από αυτούς, καταδικασμένους στο λαϊκό δικαστήριο της κάλπης. Είμαστε άξιοι να εργαστούμε, να προσφέρουμε, να χαρούμε, να αναγνωρίσουμε ,να ελπίσουμε ,να συζητήσουμε ,να μορφώσουμε τα παιδιά μας , να καταλάβουμε, να εκτιμήσουμε και να εκτιμηθούμε .Για να συμβούν αυτά, πρέπει να αφήσουμε πίσω από τον καθένα μας τον αποτυχημένο Κύκλωπα που βρυχάται . Είμαστε ο Κανένας και ξεκινάμε για το ταξίδι της σωτηρία μας.
Στέλλα Μαντουλίδου
συμβολαιογράφος
