Οι διόσκουροι της αξέχαστης Σαμπντόρια έχουν ακόμη μία ευκαιρία για να ζήσουν με την εθνική Ιταλίας αυτό που δεν κατάφεραν ως ποδοσφαιριστές.
Η επιστροφή του Τζανλούκα Βιάλι στη Σαμπντόρια δεν έγινε πραγματικότητα, αλλά είναι γεγονός η επιστροφή του στην εθνική ομάδα. Αν όλα πάνε καλά, αν δηλαδή η μάχη με τον καρκίνο συνεχιστεί θετικά όπως μέχρι στιγμής, θα έχει σημαντικό ρόλο δίπλα στον φίλο του, Ρομπέρτο Μαντσίνι, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Euro 2020. Με το όνειρο, δικό του αλλά και του Μαντσίνι, να ζήσουν ως παράγοντας και προπονητής τις χαρές που ως ποδοσφαιριστές, αν και τεράστιας αξίας, δεν κατάφεραν. Ναι, γιατί η Σαμπντόρια του Βιάλι και του Μαντσίνι έχει γίνει θρύλος και θα παραμείνει -ποιος ξέρει για πόσο- η τελευταία ομάδα-εκπρόσωπος μιας όχι μεγάλης πόλης που θα έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα (1990-91), ενώ η Ιταλία των Βιάλι και Μαντσίνι, αν και άφηνε μεγάλες υποσχέσεις, υπήρξε μόνο για μια… χούφτα παιχνιδιών υπό τις οδηγίες του Ατζέλιο Βιτσίνι.
Βιάλι και Μαντσίνι, οι οποίοι έπαιζαν μαζί στη Σαμπντόρια από το 1984 και ήταν οι ηγέτες της U-21 που είχε προπονητή -ναι- τον Βιτσίνι (φιναλίστ στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1986), στην εθνική ανδρών συνυπήρξαν για πρώτη φορά στο γήπεδο στις 8 Οκτωβρίου 1986, στη Μπολόνια, στο φιλικό με την Ελλάδα που είχε νικήτρια με 2-0 την Ιταλία χάρη σε δύο γκολ του Μπέργκομι. Ο Βιάλι ήταν βασικός και συνέθεσε το επιθετικό δίδυμο με τον Αλτομπέλι, ο οποίος 17 λεπτά πριν τη λήξη αντικαταστάθηκε από τον Μαντσίνι. Ηταν ένα σημαντικό ματς για τον Ρομπέρτο, γιατί αποτελούσε την επιστροφή του στους Ατζούρι έπειτα από απουσία-τιμωρία δύο ετών λόγω της συμπεριφοράς του που δεν άρεσε στον Μπεαρτζότ (ο οποίος μάλλον ήταν υπερβολικός προσπαθώντας να δώσει ένα μάθημα σε έναν ανερχόμενο και ταλαντούχο παίκτη) σε μια περιοδεία στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, ούτε ο Βιτσίνι πίστεψε αμέσως στον Μαντσίνι, ενώ ο Βιάλι έγινε γρήγορα βασικότατο στέλεχος της εθνικής στα προκριματικά του Euro 1988.
Ο «Μάντσιο» θα ξανάπαιζε με τον Τζανλούκα στη Σκουάντρα Ατζούρα στις 18 Απριλίου 1987, σε ένα φιλικό με τη Δ. Γερμανία του Φραντς Μπεκενμπάουερ, το οποίο έληξε 0-0. Εκείνη την ημέρα ήταν βασικοί και οι δύο, όπως ήταν βασικοί και στο 0-0 που ακολούθησε με τη Νορβηγία, όπως και στην ήττα με 1-0 από τη Σουηδία. Η επιθετική τριάδα, επειδή υπήρχε και ο Αλτομπέλι, δεν λειτουργούσε ενώ και η απόδοση του καθενός ξεχωριστά ήταν διαφορετική από ό,τι στη Σαμπντόρια. Συνυπήρξαν στον αγωνιστικό χώρο για κάποια λεπτά και στους αγώνες με Γιουγκοσλαβία, Ελβετία και Πορτογαλία, με τον Βιάλι να σκοράρει στο 3-0 της Ιταλίας, αλλά πριν μπει ως αλλαγή ο Μαντσίνι. Ο Βιτσίνι, παρ’ όλα αυτά, τους δοκίμασε αρκετές φορές μαζί στα φιλικά πριν το Euro, με αντιπάλους τη Σοβιετική Ενωση του Λομπανόφσκι (2 γκολ ο Βιάλι με τον Μαντσίνι στον αγωνιστικό χώρο), τη Γιουγκοσλαβία (γκολ του Βιάλι, πάντα με τον φίλο του στον αγωνιστικό χώρο), Λουξεμβούργο και Ουαλία, για να φτάσουμε επιτέλους στο Euro 1988.
Ο Μαντσίνι, με τον Βιάλι στην 11άδα, πέτυχε ένα αξέχαστο γκολ στο πρώτο ματς κόντρα στη γηπεδούχο Δ. Γερμανία, φωνάζοντας διάφορα για τους δημοσιογράφους πριν ισοφαρίσει ο Μπρέμε. Στη συνέχεια του τουρνουά, όμως, έκανε λίγα πράγματα: Κακός με την Ισπανία, όπου ο Βιάλι πέτυχε το γκολ της νίκης λίγο μετά την αντικατάσταση του «Μάντσιο» από τον Αλτομπέλι, κακός με τη Δανία κόντρα στην οποία ο Αλτομπέλι άνοιξε το σκορ λίγο μετά την είσοδο του στο ματς αντί του Μαντσίνι, πολύ κακός στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ενωση, όπου η Ιταλία έχασε με 2-0. Πριν τιμωρηθεί από τον Βιτσίνι, ο Μαντσίνι έπαιξε μαζί με τον Βιάλι σε ένα φιλικό με τη Νορβηγία που ξεχάστηκε γρήγορα απ’ όλους και πριν το Μουντιάλ 1990 έπαιξε μόνο για κάποια λεπτά σε δύο φιλικά, αλλά μόνο στο ένα από τα δύο (κόντρα στην Αργεντινή του Μαραντόνα στο Κάλιαρι) μαζί με τον Βιάλι.
Το Μουντιάλ του 1990 είναι σαν να έγινε χθες για τους δύο φίλους, αφού δεν μπορούν να το ξεχάσουν με τίποτα. Ο Βιάλι τραυματίστηκε στην αρχή του τουρνουά και δεν κατάφερε να πετύχει ούτε ένα γκολ. Ο Μαντσίνι δε χρησιμοποιήθηκε ούτε για ένα λεπτό, ούτε καν στον μικρό τελικό με την Αγγλία, και ποτέ κανείς δεν κατάλαβε γιατί ο Βιτσίνι αποφάσισε να πάρει στην αποστολή μια προσωπικότητα και έναν παικταρά όπως ο «Μάντσιο», για να μην του δώσει τελικά ούτε μία ευκαιρία.
Βιάλι και Μαντσίνι τους είδαμε ξανά μαζί στην εθνική την 1η Μαΐου 1991, στα προκριματικά του Euro 1992, κόντρα στην Ουγγαρία του Λάγιος Ντέταρι: Καλό ματς και για τους δύο, με τον Τζανλούκα να πετυχαίνει το τρίτο γκολ της Ιταλίας. Επαιξαν μαζί και στην καθοριστική ήττα από τη Νορβηγία, σε μια επιθετική τριάδα γεμάτη Σαμπντόρια (ο Ατίλιο Λομπάρντο ήταν ο άλλος), για να ακολουθήσουν τα φιλικά με Σοβιετική Ενωση και Βουλγαρία. Μαζί επίσης, για μισή ώρα, όταν ο Ρομπέρτο μπήκε στη θέση του Τζανίνι στο δραματικό 0-0 της Μόσχας, όπου έκλεισε η εποχή Βιτσίνι αλλά και αυτή των δύο φίλων στην εθνική ομάδα.
Με τον Αρίγκο Σάκι ομοσπονδιακό τεχνικό, πλέον, αμφότεροι είχαν ελάχιστες ευκαιρίες με την Σκουάντρα Ατζούρα και ποτέ μαζί (ο Βιάλι δεν άργησε να τσακωθεί με τον Σάκι). Η κοινή ιστορία τους στην εθνική συνοψίζεται στο εξής στατιστικό: 22 ματς -ή κάποια διαστήματα κάποιων ματς- μαζί, 4 γκολ ο Βιάλι και ένα ο Μαντσίνι. Το ταλέντο τους, το οποίο αποδείχθηκε σε εκατοντάδες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, θα μπορούσε και έπρεπε να γράψει μια διαφορετική ιστορία για την Ιταλία. Και τώρα, έχουν ακόμη μία ευκαιρία για να ζήσουν ό,τι δεν έζησαν ως ποδοσφαιριστές…
ΠΗΓΗ: Guerin Sportivo
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.