Άρθρο γνώμης
Τόσο απλά, τόσο κατανοητά
Του Γιάννη Τεκίδη
Ένας Θεός ξέρει μόνο πως άντεξαν μακριά από την εξουσία, κοντά τέσσερα χρόνια. Η σημερινή ΝΔ μακριά από τον παλιό της πολιτικό εαυτό, αγνώριστη σε σχέση με την παράταξη που ίδρυσε ο Κωνστ. Καραμανλής, αλλά και οι μετέπειτα πρόεδροι της, αγκαλιά τώρα με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και με μια δίχως προηγούμενο ρεβανσιστική, εκδικητική διάθεση, επιδιώκει την επιστροφή της στην διακυβέρνηση του τόπου.
Δεν υπόσχεται ο Κυρ. Μητσοτάκης, δεν σχεδιάζει, ο ίδιος μακριά από τη βάσανο εκπόνησης ενός σοβαρού και ρεαλιστικού κυβερνητικού προγράμματος, απειλεί ουσιαστικά την κοινωνία και τους πολίτες με μέτρα τιμωρητικά γιατί οι απείθαρχοι πήγαν και ψήφισαν τον ερασιτέχνη πολιτικά «πρόεδρο του δεκαπενταμελούς» και τους μιαρούς αριστερούς, αγνοώντας τους «σοβαρούς, έμπειρους» ιδιοκτήτες αυτής της χώρας, που Θεία βούληση πρέπει αιωνίως να κυβερνούν. Έτσι όταν δεν κρύβουν με ιδιαίτερη επιμέλεια το πρόγραμμα και τις προθέσεις τους, μας ενημερώνουν ότι σχεδιάζουν ένα ασφαλιστικό σύστημα ανάλογο εκείνου του αιμοσταγούς Πινοσέτ, πριμοδοτώντας τις ιδιωτικές κύρια ασφαλιστικές εταιρείες, ρίχνοντας παράλληλα τους απόμαχους της εργασίας και τους ήδη συνταξιούχους στον καιάδα της καθημερινής αγωνίας και αβεβαιότητας για το αν αύριο θα πάρουν η όχι τις συντάξεις τους.
Ευαγγελίζονται χωρίς να τεκμηριώνουν πως και γιατί, την μείωση του δημόσιου τομέα, την κατάργηση του συστήματος για κάθε μία αποχώρηση, μία πρόσληψη που πέτυχε η κυβέρνηση, επαναφέροντας τό για κάθε πέντε αποχωρήσεις, μία πρόσληψη που εκβιαστικά μας είχαν επιβάλλει στο παρελθόν οι δανειστές μας.
Επίσης εξαγγέλλουν κατάργηση του δώρου Χριστουγέννων στον ιδιωτικό τομέα, και του κοινωνικού μερίσματος, τα οποία θεωρούν «ελεημοσύνη» και «πελατειακά» όπως και την κατάργηση του επιδόματος ανεργίας καθότι αποτρέπει τους νέους από την αναζήτηση εργασίας.
Στα εργασιακά υπόσχονται επιστροφή στις εποχές Λάσκαρη με την πλήρη κατάργηση του Ν.1264 και την επαναφορά του αλήστου μνήμης Ν.330 με την καθιέρωση της κατάργησης των υπερωριών, ελευθερία απολύσεων, μεταβαλλόμενο ωράριο και ανεξέλεγκτες μεταθέσεις, περικοπές συντάξεων και των ήδη συνταξιούχων, ρευστοποίηση ακινήτων των χαμηλοσυνταξιούχων για αύξηση της σύνταξης τους. Με το πρόσχημα της εξυγίανσης και του νοικοκυρέματος των δημοσιονομικών της χώρας, υπόσχονται βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα και τα διαχρονικά κρατικοδίαιτα τρωκτικά την δημόσια υγεία και Παιδεία.
Μόνο που οι ειδικοί της τακτοποίησης των δημοσιονομικών ΝΔ και ΚΙΝΑΛ δεν μπαίνουν στο κόπο να εξηγήσουν στον Ελληνικό λαό, πότε σκοπεύουν να επιστρέψουν τα δάνεια των 250 εκατομμυρίων ευρώ έκαστος, χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων που άρπαξαν δίχως εγγυήσεις. Η αδιαφορία τους και τα γελοία επιχειρήματα που κατά καιρούς επικαλούνται για την ληστρική αυτή επιδρομή στον κρατικό κορβανά, αποτελούν ευθεία πρόκληση και ύβρη για όλους τους Έλληνες. Και μόνο αυτό το κατάπτυστο γεγονός θα αρκούσε για την εξαφάνιση τους από το πολιτικό προσκήνιο.
Από την άλλη έχουμε μία κυβέρνηση που έφτασε ως εδώ, δίνοντας την πιο δύσκολη πολιτική μάχη που έδωσε η Αριστερά τις τελευταίες δεκαετίες. Πέρα από τα όποια λάθη και παραλείψεις της, κανείς εχέφρων και στοιχειωδώς αντικειμενικός πολίτης δεν παραγνωρίζει πως πέτυχε ό,τι δεν πέτυχαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του παλιού πολιτικού συστήματος. Η χώρα βγήκε από τα μνημόνια με την κοινωνία τραυματισμένη, αλλά όρθια. Αυτή η κυβέρνηση αγωνίστηκε για να στηρίξει τους πιο αδύναμους, να δώσει ανάσα και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε δυόμιση εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Άνοιξε ένα καθαρό διάδρομο εξόδου από την κρίση, μειώνοντας δραστικά την ανεργία με την δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, στήνοντας με πολύ κόπο και διαρκή αγώνα το κατεστραμμένο κοινωνικό κράτος στα πόδια του.
Συγκρούστηκε με τον κορμό του ακροδεξιού εθνολαϊκισμού στη συμφωνία των Πρεσπών. Απέσπασε τα εύσημα, την διεθνή αναγνώριση και την εμπιστοσύνη των περισσότερων ξένων κυβερνήσεων, ακόμη και αυτών που ανήκουν στον συντηρητικό πολιτικοιδεολογικό χώρο. Το δίλημμα των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων είναι συντριπτικό, υπαρκτό και δεν χωρά μεσοβέζικες απαντήσεις και λόγια. Θα γυρίσουμε πίσω στις κυβερνήσεις του φαύλου πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος, της εθνικής λεηλασίας, της κλεπτοκρατίας και του κοινωνικού μεσαίωνα ή θα κοιτάξουμε μπροστά, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία, με μία κυβέρνηση που μάχεται και φέρνει αποτελέσματα για τους πολλούς, που εμπεδώνει κράτος δικαίου και ισονομίας, που νοιάζεται και εκπροσωπεί κύρια τους ανθρώπους του μόχθου, τους διαχρονικά περιφρονημένους και περιθωριοποιημένους από τις οικογενειοκρατίες και τις πολιτικές ελίτ της χώρας μας.
Πριν λίγο καιρό ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου, καταξιωμένος στο χώρο του και με διακρίσεις, ο Γερμανός προπονητής της Λίβερπουλ Γιούρκεν Κλόπ σε συνέντευξη του δήλωνε τα παρακάτω σημαντικά που δεν πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής κάθε δημοκράτη, κάθε προοδευτικού πολίτη: «Είμαι αριστερός βέβαια. Περισσότερο αριστερός παρά κεντρώος. Πιστεύω στο κράτος πρόνοιας. Δεν είμαι ιδιωτικά ασφαλισμένος. Ποτέ δεν θα ψηφίσω για ένα κόμμα επειδή υποσχέθηκε να μειώσει τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή. Η πολιτική μου κατανόηση είναι αυτή. Εάν εγώ πηγαίνω καλά, θέλω και οι άλλοι να πηγαίνουν καλά. Αν υπάρχει κάτι που δεν θα κάνω ποτέ στη ζωή μου, είναι να ψηφίσω δεξιά.»
Τόσο απλά, τόσο κατανοητά.
Από την καθημερίνη εφημερίδα Πολιτεία (Κατερίνη, Πιερία)
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.