Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά από σχετική απόφαση του τουρκικού (αντίστοιχου) Συμβουλίου της Επικρατείας, ανακοίνωσε επισήμως τη μετατροπή του Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη από μουσείο, σε τζαμί.
Μια τέτοια παρέμβαση, δεν αποτελεί απλώς βεβήλωση του πλέον μεγαλοπρεπούς χριστιανορθόδοξου ναού της Ιστορίας, γιατί αυτό συνέβη ξανά στον ίδιο ναό. Συνέβη έξι περίπου αιώνες νωρίτερα, το 1453, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τις ορδές του Μωάμεθ Β’ όταν και μετετράπη για πρώτη φορά σε τζαμί. Το σημαντικότερο ζήτημα που προκύπτει είναι η εκ των πραγμάτων κατάλυση του καθεστώτος προστασίας ενός ναού-μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Αποτελεί η κίνηση αυτή του Προέδρου Ερντογάν τη διάβαση του Ρουβίκωνα; Μάλλον όχι. Αυτό γιατί πολύ απλά η Τουρκία του Ερντογάν έχει διαβεί προ πολλού το Ρουβίκωνα, με τις συστηματικές και κλιμακούμενες προκλήσεις, τις παραβιάσεις και τις παραβάσεις του διεθνούς δικαίου. Όλα αυτά σε ένα αναθεωρητικό νέο-οθωμανικό πλαίσιο, επικίνδυνο για το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο εν συνόλω. Η -επί ερντογανικής διακυβέρνησης- Τουρκία εντείνει λοιπόν το ρόλο της ως μια χώρα-ταραχοποιός και το χειρότερο, ως μια χώρα-τραμπούκος. Μια χώρα που υπό τη διοίκηση Ερντογάν εκμεταλλεύεται την προσήλωση χωρών όπως η Ελλάδα στη νομιμότητα και την ειρήνη και δε διστάζει ακόμη να εκμεταλλευτεί τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές με τα μεγάλα παράνομα δίκτυα διακίνησης μεταναστών και προσφύγων.
Μάλλον αποτελεί μια κίνηση υπέρτατου συμβολισμού. Μέσα από αυτήν επιχειρεί να επιδείξει το θάρρος, το θράσος και την αδιαφορία του απέναντι στη Δύση, τις δυτικές αξίες, αλλά και τα πανανθρώπινα ιδεώδη του αλληλοσεβασμού και τις ανεκτικότητας που υποτίθεται ότι αποτελούν ή καλύτερα θα έπρεπε να αποτελούν κεκτημένα του ανθρώπινου είδους στον 21ο αιώνα που δε μπορούν να τίθενται εν αμφιβόλω. Κατακτήσεις που επιτεύχθηκαν δύσκολα και επώδυνα μετά από χιλιετίες μίσους, δακρύων, πολέμων και αίματος. Είναι δηλαδή, μια μεγάλη οπισθοδρόμηση που απογοητεύει όσες και όσους οραματίστηκαν μια Τουρκία σύγχρονη, μια Τουρκία ανεκτική, μια Τουρκία δημοκρατική.
Ο Πρόεδρος Ερντογάν έκανε αυτό που δεν αποτόλμησαν πολλοί προγενέστεροι ηγέτες της Τουρκίας, μετά το 1934 οπότε και η Αγια Σοφιά μετετράπη από τζαμί σε μουσείο. Επισήμως, η Μεγάλη Εκκλησία από την 24η Ιουλίου θα λειτουργεί και πάλι ως τζαμί σε μια Τουρκία που διαχρονικώς ό,τι και να κάνει σε Έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Πόλης, Ασσυρίους, Αρμενίους, Κούρδους, Κύπρο, Συρία και Λιβύη, εξακολουθεί να θωπεύεται από μια διεθνή κοινότητα η οποία συνήθως δεν άκουγε, δε μίλαγε, δεν έβλεπε.
Αν θέλετε να λαμβάνετε εγκαίρως τις ειδήσεις πατήστε εδώ
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.
