Ναζισμός εντός των πυλών

Άρθρο γνώμης Του Γιάννη Τεκίδη

Η άνοδος της ακροδεξιάς και των φασιστικών μορφωμάτων στην Ευρώπη είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο. Πρώην κόμματα της δεξιάς και λαϊκής γενικότερα δεξιάς, ακόμη και της πάλαι ποτέ κραταιάς κεντροδεξιάς ασπάζονται ανοιχτά την φασιστική ατζέντα και μετατρέπονται δυστυχώς σε θιασώτες θέσεων και απόψεων που καθόλου δεν απέχουν από τη ναζιστική θεωρία.

Με άλλοθι το προσφυγικό κυρίως, αλλά και την παρατεταμένη οικονομική κρίση, αποτέλεσμα της εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, πέταξαν στην άκρη τα όποια δημοκρατικά προσχήματα και αρχές, υιοθετώντας θέσεις και απόψεις του φασίστα πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Ορμπαν, του Τσέχου Μπάμπις, του Ιταλού Σαλβίνι ή και του Αυστριακού Κούρτς. Και φυσικά έπεται και συνέχεια. Στη χώρα μας ο  κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Βορίδης, δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό δηλώνει ότι οι ιδέες και οι θέσεις της αριστεράς είναι ελαττωματικές, αντικοινωνικές και ως εκ τούτου καταστροφικές για τη χώρα, και μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ προσεχώς θα πρέπει να παρέμβει στους θεσμούς και το κράτος, ώστε να αποκλεισθεί οιαδήποτε περίπτωση επανόδου της στην διακυβέρνηση του τόπου. Δηλαδή τι προτείνει ο κύριος αυτός, πρώην αρχηγός της νεολαίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου και ακραιφνής οπαδός των ακροδεξιών πολιτικών ανά την Ευρώπη, να ξαναλειτουργήσουν οι τόποι εξορίας, οι φυλακίσεις, τα στρατοδικεία, ακόμη και η βιολογική εξόντωση όσων δεν συμφωνούν με τις ιδέες του ίδιου και του κόμματος του;

Το θράσος, ο κυνισμός και ο χυδαίος πολιτικός λόγος του Βορίδη και των ομοίων του στη ΝΔ, οι οποίοι και δίνουν τον τόνο και τη γραμμή στην αξιωματική αντιπολίτευση, με άβουλο και μοιραίο παρατηρητή των εξελίξεων τον Κ. Μητσοτάκη, αντικατοπτρίζει την ίδια επικρατούσα εικόνα και στα προαναφερθέντα στην Ευρώπη κόμματα που κυβερνούν μόνα τους ή συμμετέχουν σε κυβερνητικά σχήματα. Η εθνικιστική υστερία, ο υφέρπων  μεγαλοϊδεατισμός, ο φόβος για το διαφορετικό, η απέχθεια για τον κατατρεγμένο ξένο στον οποίο όπως τότε οι ναζί χρεώνουν ότι κακό συμβαίνει στη κοινωνία, είναι το πλαίσιο με το οποίο πορεύεται ο σημερινός κρυφός και φανερός φασισμός.

Με αφορμή το Μακεδονικό σήμερα και με την ανοχή ακόμη και τη συμμετοχή στελεχών και βουλευτών της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, σε εκδηλώσεις μίσους και ασχημιών ανιστόρητων Μακεδονοκάπηλων, τα τάγματα εφόδου της ΧΑ επωφελούμενα από το εμφυλιοπολεμικο κλίμα, επιδιώκουν την κυριαρχία τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή με το έξαλλο ρατσιστικό κήρυγμα, το πατριδεμπόριο και τη βία. Δεν κατανοούν ή  κάνουν πως δεν κατανοούν τόσο στη ΝΔ όσο και στα άλλα κόμματα ότι η στάση και συμπεριφορά τους μπροστά στα ακροδεξιά εκτρώματα, τους μόνους που ενισχύουν και δίνουν τροφή και οξυγόνο, είναι οι ιδεολογικοί απόγονοι του Χίτλερ.

Κι όμως στα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, από τη ΝΔ έως και το ΚΚΕ δεν είναι λίγοι, είναι η πλειοψηφία των δημοκρατών πολιτών που δυσανασχετούν, ασφυκτιούν, θυμώνουν και αντιδρούν με την συμπεριφορά και τις πολιτικές των ηγεσιών τους, συμπεριφορές και τακτικές οι οποίες συντελούν στη νεκρανάσταση της φασιστικής πανούκλας και της ανάδειξης των πολιτικών της μορφωμάτων στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Οι τυφλές και γεμάτες εμπάθεια, ανεξήγητο μίσος και χωρίς θέσεις επιθέσεις στην κυβέρνηση επί παντός επιστητού, το μόνο που καταφέρνουν είναι να σπέρνουν το διχασμό, τη σύγχυση και να ενισχύουν τους σκοπούς και τους ομολογημένους πόθους της ΧΑ.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι ανάγκη για την έναρξη ενός ειλικρινούς και χωρίς προκαταλήψεις και προαπαιτούμενα διαλόγου ανάμεσα στις διάσπαρτες δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου, με ζητούμενο την επίτευξη ενός μεγάλου δημοκρατικού προοδευτικού μετώπου, που θα ακυρώσει την παλινόρθωση της με Νεοδημοκρατικό μανδύα ακροδεξιάς και την επιστροφή στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Το δίλλημα έτσι κι αλλιώς από τα πράγματα θα είναι, αν ήδη δεν είναι, με την πρόοδο ή την οπισθοδρόμηση, με την ελπίδα για ένα φωτεινότερο αύριο ή με το σκοτάδι της ακροδεξιάς.