Μέρες του ‘63

Άρθρο γνώμης Του Γιάννη Τεκιδη

Μέρες των αρχών της δεκαετίας του 60 φαίνεται πως ζει τελικά η χώρα μας. Τότε που φασιστικά ακροδεξιά στοιχεία ζωσμένα τον μανδύα του εθνικόφρονα και του «υπερπατριώτη», του «θιασώτη των εθνικών ιδεωδών»- τρομάρα τους- είχαν αυτοαναγορεύσει τους εαυτούς τους αφεντικά και ιδιοκτήτες του «αγνού πατριωτισμού προστατεύοντας» έτσι το έθνος από κάθε λογής «εθνικούς μειδότες» και «ριψασπιδες», αυτοί οι ελεεινοί κάλπικοι πατριώτες. Ιδεολογικοί απόγονοι των Εμμανουηλίδων, των Γιοσμάδων, του τότε μαύρου παρακράτους που είχε αντικαταστήσει και το επίσημο κράτος, με σημαία τη βία, τους ξυλοδαρμούς, τις δολοφονικές επιθέσεις, τις απειλές και τα ρόπαλα, προέβαιναν σε κάθε είδους ασχήμια και βιαιοπραγία κατά των πολιτικών τους αντιπάλων.

Σήμερα οι βρικόλακες του παρελθόντος, βοηθούσης και της εγχώριας και διεθνούς συγκυρίας ξαναζωντανεύουν, αναθαρρεύουν και με πρόσχημα τώρα το «Μακεδονικό», αύριο με κάτι άλλο επιδιώκουν να μετατρέψουν τη χώρα και την πολιτική της ζωή σε ένα απέραντο πεδίο χυδαίας «πολιτικής» αντιπαράθεσης, επιστρατεύοντας και κάθε μορφή βίας, είτε λεκτικής είτε δια χειρών. Προσφιλής τους μέθοδος οι περιβόητες αντισυγκεντρώσεις, στις συγκεντρώσεις των «προδοτών» πολιτικών τους αντιπάλων, στις οποίες μετέρχονται κάθε είδους μέσο από το φασιστικό τους οπλοστάσιο, κραυγές, απειλές, ύβρεις, χειροδικίες, προκειμένου να κάμψουν το φρόνημα, να ματαιώσουν τις εκδηλώσεις των αντιπάλων, να επιβάλλουν τις χιτλερικής έμπνευσης σκοπιμότητες τους.

Άβουλος και μοιραίος ο αρχηγός της ΝΔ, η παραληρηματική και ακροδεξιά ρητορική της οποίας φουσκώνει τα πανιά και προτρέπει ουσιαστικά σε τέτοιου είδους ενέργειες και συμπεριφορές τις ολιγάριθμες αυτές φασιστικες συμμορίες, τηρεί σιγή ιχθύος, μη καταδικάζοντας, μη προβαίνοντας ούτε στοιχειωδώς σε κάποια αποδοκιμασία. Αντιθέτως στελέχη του κόμματος του συναγελαζόμενα με τον ναζιστικό βούρκο, πρωτοστατούν σε αυτού του είδους τις επιθέσεις, διεκδικώντας μάλιστα και τα εύσημα της ηγεσίας τους για την «πατριωτική τους στάση». Να πιστεύει άραγε στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», και άρα κάθε λόγος, κάθε ενέργεια που στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης, βοηθά τον ίδιο και την παράταξη του στη κατάκτηση της πολυπόθητης εξουσίας; Η ανευθυνότητα, ο κυνισμός, η μπακαλίστικη υστεροβουλία, ο αμοραλισμός και η απύθμενη υποκρισία, σημαδεύουν εδώ και λίγο καιρό το πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη. Τουλάχιστον δεν του εξηγεί κανείς ότι στο ρόλο του αχυράνθρωπου που του επιφύλαξαν οι Γεωργιάδηδες, οι Βορίδηδες, οι Αυγενάκηδες και όλη η εντός της ΝΔ ακροδεξιά κομπανία δεν βοήθησε ποτέ και κανένα να πετύχει τους στόχους του;

Αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης περιέργως σιωπούν ή εκδίδουν κάποιες γενικόλογες ανακοινώσεις καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται, οδηγώντας έτσι τον ανυποψίαστο πολίτη και πάλι στην καταγέλαστη και πολιτικά πρόστυχη θεωρία των άκρων ως μήτρας που γεννά τη βία. Ο ρόλος του Πόντιου Πιλάτου, της σιωπής, της ανεξήγητης ανοχής, πολιτικών σχηματισμών, συλλογικοτήτων, του πνευματικού κόσμου, απέναντι στα φασιστικά σχέδια της ναζιστικής ΧΑ και των ακραίων συνοδοιπόρων της για εκτροπή και κατάλυση του Δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι αδιανόητος και οι ευθύνες μπροστά στην αναγέννηση του ολοκληρωτικού τέρατος τεράστιες.

Είναι εκ των ουκ άνευ αναγκαίο σήμερα, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του να πάρει τις πρωτοβουλίες απευθυνόμενος και στις άλλες πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, πέρα από τις όποιες διαφορές και διαφωνίες όσο σοβαρές κι αν είναι αυτές, για τη σύμπτυξη ενός πανδημοκρατκού μετώπου αντιμετώπισης της φαιάς πανούκλας που βρίσκεται πλέον προ των θυρών.

Πριν να είναι αργά για το δημοκρατικό αύριο της πατρίδας μας. Ήρθε η ώρα ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και η ιστορία θα κρίνει.