Άρθρο γνώμης
Του Γιάννη Τεκίδη
Δεν είναι πλέον ένα μακρινό ενδεχόμενο, ούτε μια απειλή ισχνή, αδύναμη και γραφική, αλλά είναι η πραγματικότητα ολοζώντανη και κατάμαυρη. Η άνοδος της ακροδεξιάς και των νεοναζιστικών πολιτικών μορφωμάτων στην Ευρώπη και στη χώρα μας σήμερα είναι γεγονός. Ένα γεγονός που θα έπρεπε να συνεγείρει παντού κάθε δημοκρατική συνείδηση, κάθε δημοκρατικό πολιτικό χώρο, κάθε πολίτη που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, απέναντι στη φασιστική βαρβαρότητα και κτηνωδία.
Τώρα πια τα παντός είδους φασιστοειδή, συμμετέχοντα η μη στη διακυβέρνηση της χώρας τους (Ιταλία,Αυστρία,Τσεχία,Πολωνία,Ουγγαρία) παράτησαν προσχήματα και ρητορικές περί αντισυστημικών πολιτικών επιλογών και προστασίας των δεινοπαθούντων από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια και συστήνονται με παρρησία ως κανονικοί φασίστες. Η ρητορική του μίσους, της ξενοφοβίας, του εθνικισμού και του εθνικού απομονωτισμού, είναι στην ημερήσια διάταξη. Τελευταία δείγματα γραφής των θιασωτών του Φύρερ, είναι η ψήφιση νόμων και η υιοθέτηση τακτικών που στρέφονται ευθέως κατά των ελευθεριών και δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στην Ουγγαρία ο πολιτικός συνοδοιπόρος του Μητσοτάκη, Ορμπαν καθιερώνει με νόμο τις υποχρεωτικές υπερωρίες στους εργαζόμενους, οι οποίες θα πληρωθούν εντός τριετίας και εφόσον το θελήσουν οι εργοδότες τους. Στην Πολωνία εδώ και αρκετό καιρό οι δημοκρατικοί θεσμοί και η πολυφωνία στα ΜΜΕ έχουν τεθεί υπό διωγμό. Στην Ιταλία ο πολιτικός απόγονος του Μουσολίνι, Σαλβίνι ψηφίζει ένα σκληρό αντιμεταναστευτικό νόμο που παραπέμπει στις πιο σκοτεινές πολιτικές περιόδους της Ευρώπης. Στη χώρα μας η χρυσαυγίτικη συμμορία αποθρασυνόμενη απευθύνει πρόταση κυβερνητικής συνεργασίας στη ΝΔ, της οποίας η πολιτική ατζέντα φέρει την σφραγίδα των νεοφασιστών Γεωργιάδη, Βορίδη, Σαμαρά. Στο τελευταίο συνέδριο της ΝΔ ο ανερμάτιστος και τραγικά λίγος πρόεδρός της, ήταν σαφής για τις προθέσεις του όταν δήλωνε «να τελειώνουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο γι αυτά που κάνει, αλλά και γι αυτά που πιστεύει». Να παραδεχτούμε άραγε ότι στο φόντο αυτό της δήλωσης του, αχνοφαίνεται η Μακρόνησος, τα έκτακτα στρατοδικεία και ο βιολογικός αφανισμός των αριστερών;
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν γραφτεί και αναλυθεί οι λόγοι που το μακάβριο και ζοφερό παρελθόν του φασισμού κάνει δυναμικά την εμφάνιση του και απειλεί μια ακόμη φορά να βυθίσει στο αίμα και την καταστροφή την Ευρώπη. Η αναθεώρηση της ιστορίας και η βολική ερμηνεία γεγονότων τεκμηριωμένων με στοιχεία και ζωντανές μαρτυρίες από ιστορικούς, με στόχο τον εξωραϊσμό και το ξέπλυμα εγκληματιών της ναζιστικής και όχι μόνο περιόδου, φαίνεται ότι αποδίδει τους πρώτους της καρπούς. Η πολιτική και οικονομική μάστιγα που ακούει στο όνομα νεοφιλελευθερισμός, η αγιοποίηση και η ανάδειξη σε φετίχ της ελεύθερης και ασύδοτης αγοράς, η ισοπέδωση δικαιωμάτων και κράτους πρόνοιας, η ανυπαρξία προστασίας της εργασίας και η κοινωνική περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων των λαϊκών τάξεων, στάθηκαν οι κερκόπορτες εισόδου του νεοφασισμού. Η Ευρώπη των ουμανιστικών αξιών, της ισονομίας, της αλληλεγγύης, της προστασίας των αδύναμων και κατατρεγμένων όπου γης, των οραματιστών της ενωμένης Ευρώπης, απέχει παρασάγγας από αυτό που είναι σήμερα.
Τα χρονικά περιθώρια αντίδρασης στην επερχόμενη φαιά πανούκλα είναι ελάχιστα έως ανύπαρκτα. Είναι η ώρα της μεγάλης αφύπνισης, η ώρα του μεγάλου όχι στο φασισμό, όποια απόχρωση του μαύρου κι αν φέρει αυτός. Η αναζήτηση δρόμων για μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική συμμαχία κομμάτων και κοινωνικών κινημάτων υπεράσπισης των δημοκρατικών κατακτήσεων, της ίδιας της δημοκρατίας και της ελευθερίας, είναι όσο ποτέ σήμερα κατεπείγουσα και επίκαιρη. Μέγα και ολέθριο το σφάλμα όσων υποτιμούν την μεθοδικότητα και την σύγχρονη βιτριολική προπαγάνδα των νεοναζί, που καθημερινά δηλητηριάζει ψυχές και συνειδήσεις, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων. Για να μην έρθει η έσχατη στιγμή να ψιθυρίσουμε μοιραίοι και άβουλοι τα εμπνευσμένα λόγια του Γερμανού πάστορα και αντιναζί Μάρτιν Νιμέλερ «Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους εβραίους δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν εβραίος. Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»
Για τον καθένα που νομίζει ότι δεν θα φτάσει ποτέ η δική του σειρά.
