Άρθρο γνώμης
Του Αντώνη Βελώνη
Φιλόλογος-Ιστορικός
Με τη συνάντηση των Υπουργών Άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας έκλεισε ένας κύκλος συζητήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ο κ. Αποστολάκης και ο κ. Ακάρ συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ με τις δύο χώρες να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας εδώ και μισό αιώνα. Οι δύο άνδρες, γνώριμοι από το παρελθόν, έθεσαν πολλά κρίσιμα ζητήματα στην διπλωματική σκακιέρα, καταλήγοντας πως ο θεμέλιος λίθος μεταξύ των σχέσεων των δύο χωρών είναι η αναζήτηση «μέτρων εμπιστοσύνης».
Όλα αυτά συνέβησαν λίγο μετά την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία. Τα υπέρ και τα κατά αυτής της επίσκεψης θα είναι ορατά μακροπρόθεσμα, αν και ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν φημίζεται για την μαεστρία του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διαπραγμάτευσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εδώ και λίγους μήνες κατέχει το τιμόνι του Υπουργείο Εξωτερικών με την κοινή γνώμη να εκφράζει την δυσαρέσκεια της καθημερινά και ανοικτά στις επιλογές του.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε και τις χαρακτηριστικές εντυπώσεις του κ. Τσίπρα, κάτι που δεν έκρυψε, αντιθέτως τις μοιράστηκε με τον κόσμο στα social media. Ακόμη πρέπει να επικροτήσουμε την στάση του Έλληνα Πρωθυπουργού στο ζήτημα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Αν και ο κ. Τσίπρας δηλώνει άθεος, έδωσε ιδιαίτερη σημασία και έμφαση στην επαναλειτουργία της Σχολής που πέρα από το πρακτικό σκέλος όσον αφορά τη διαδοχή στον Πατριαρχικό Θρόνο, αποτελεί ιερό σύμβολο τόσο για την Ορθοδοξία όσο και για όλη τη Χριστιανοσύνη.
Σε αυτό το σημείο θα κάνω μια μικρή αναφορά στον τουρισμό. Οι δυο χώρες αποτελούν τουριστικό πόλο έλξης σε τρίτους αλλά και αμφότεροι έχουν μια μακράν παράδοση και συνεργασία δεκαετιών στον τομέα αυτόν. Οι μεν Τούρκοι προτιμούν τα ελληνικά νησιά οι δε Έλληνες θέλουν συνέχεια να επισκέπτονται τις αλησμόνητες πατρίδες. Από την προσωπική μου εμπειρία και τις συχνές μου επισκέψεις κατάλαβα πως με τους γείτονες, πολλά μας ενώνουν, λίγα μας χωρίζουν με την ευημερία και την ειρήνη να αποτελεί διακαή πόθο για όλους.
Δύο αιώνες μετά την εθνική μας παλιγγενεσία και εκατό χρόνια μετά την ταφόπλακα της Μεγάλης Ιδέας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δοκιμάζονται καθημερινά και περνάνε από σαράντα κύματα. Τις τελευταίες δεκαετίες η τουρκική στρατηγική απέναντι στη χώρα μας παραμένει επιθετική και προκλητική. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα Σεπτεμβριανά, την Κύπρο, τα Ίμια και πολλά άλλα θλιβερά γεγονότα που σημάδεψαν την Σύγχρονη Ιστορία. Η τεράστια αντίφαση για εμάς είναι πως η Τουρκία παραμένει ο γείτονας μας, σύμμαχος των συμμάχων μας και φαινομενικά ο νούμερο ένας εχθρός μας.
Στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το ρόλο που θέλει να κατέχει η Τουρκία και πόσο μάλλον με τον Ερντογάν σε θέση ισχύος και απόλυτου ρυθμιστή στο εσωτερικό της χώρας του. Ωστόσο ο Ελληνισμός μέσω της Ελλάδας και της Κύπρου θα υπερασπίζεται σταθερά και σθεναρά τα δίκαια του και θα θέτει εμπόδια στους μεγαλοϊδεατισμούς των γειτόνων μας.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι τα προβλήματα με την Τουρκία είναι πολλά. Παραθέτω και ασπάζομαι την άποψη ενός μεγάλου διπλωμάτη που έφυγε από την ζωή, του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου, που πριν από τρεις δεκαετίες έλεγε μεταξύ άλλων πως «η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι ούτε ευτυχισμένη, ούτε δυστυχισμένη που έχει την Τουρκία γείτονα, αλλά αυτά είναι τα δεδομένα και με αυτά πρέπει να πορευτεί». Ακόμη η άποψη του κ. Κοτζιά ότι πρέπει «να είμαστε πατριωτικά ορθολογιστές και ορθολογικά πατριώτες» δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η χρυσή τομή στα ελληνοτουρκικά πρέπει να βρίσκεται στην αναζήτηση του εφικτού κάτι το οποίο απασχόλησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην τελευταία κυβέρνηση του. Θεμέλιος λίθος λοιπόν, οι σχέσεις εμπιστοσύνης, η κυριαρχία του διεθνούς δικαίου, η ευημερία και η ειρήνη των δυο λαών.
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.
