Μενού Κλείσιμο

Ανοχύρωτη Δημοκρατία

Άρθρο γνώμης Του Γιάννη Τεκίδη

Ο εθνικιστικός και φασιστικός λόγος, εδώ και αρκετό καιρό πολιορκεί επίμονα και μεθοδικά το πιο ευαίσθητο και πολυσήμαντο μέρος της κοινωνίας μας, τα σχολεία και τη μαθητική νεολαία. Και δυστυχώς καταφέρνει όχι μόνο να διεισδύσει σ αυτά αλλά και να μολύνει παιδικές ψυχές με συνθήματα μίσους, εθνικιστικής υστερίας, πατριδοκαπηλίας και θρησκευτικού φανατισμού.

Αναλογιζόμενοι τους διαχρονικούς αγώνες της νεολαίας μας, σπουδάζουσας και εργαζόμενης για δημοκρατία, ελευθερίες πολιτικές και συνδικαλιστικές, κατοχύρωση και αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, μόνο θλίψη και μελαγχολία προκαλεί η σημερινή εικόνα μερίδας μαθητών που διαδηλώνουν με αφορμή το Μακεδονικό και αύριο ποιος ξέρει με τι άλλο, και με κεντρικό σύνθημα το «πατρίς-θρησκεία-Μακεδονία» καθαρά χρυσαυγίτικης κοπής, όπως και μερικά άλλα.

Το αυγό του φιδιού δεν επωάζεται πλέον, αλλά έχει σπάσει και το φίδι της νεοφασιστικής πανούκλας, κάνει ήδη αποθρασυνόμενο και προκλητικό τα πρώτα του βήματα. Και βέβαια δεν είναι τυχαίες οι τελευταίες εξελίξεις, αν σκεφτεί κανείς το πώς το μεταχουντικό πολιτικό σύστημα στη χώρα μας γαλούχησε και παραδειγμάτισε με τις πολιτικές του συμπεριφορές και πρακτικές, λαό και νεολαία. Ο πολιτικός νεποτισμός, ο κυνισμός και η κραιπάλη που γιγαντώθηκαν κυρίως από το τέλος της δεκαετίας του 80 και εντεύθεν, έλαβαν κατά γενική ομολογία τεράστιες διαστάσεις. Η πολιτική λωποδυσία και η λεηλασία του δημόσιου χρήματος, πέρασαν στην ημερήσια διάταξη και τα χωρίς προηγούμενο σκάνδαλα, οδήγησαν τελικά τη χώρα στην παγκόσμια χλεύη και τελικά στη χρεοκοπία. Και όσες φωνές διαμαρτυρίας και εκκλήσεις για την ανάγκη έλεγχου των πεπραγμένων των περιώνυμων έβλεπαν το φώς της δημοσιότητας, λοιδορούνταν και ρίχνονταν στο πυρ το εξώτερο, ως φαντασιώσεις και σκευωρίες πολιτικών τους αντιπάλων, από τα διαπλεκόμενα πιράνχας της εκτελεστικής εξουσίας.

Το λεγόμενο μεταπολιτευτικό σύστημα από την συντηρητική του εκδοχή έως και την κομμουνιστική αριστερά, ουδέποτε ένοιωσε την ανάγκη οιασδήποτε λογοδοσίας των πεπραγμένων της, την ανάγκη έστω και μιας αυτοκριτικής. Και αναφερόμαστε σε όλο το πολιτικό φάσμα, γιατί ανεξάρτητα της όποιας πολιτικής δύναμης και επιρροής του στην κοινωνία, όλες οι πολιτικές παρατάξεις φέρουν μερίδιο ευθύνης για τα σημερινά επίχειρα που έντονα αντικατοπτρίζονται στη στάση και συμπεριφορά της νεολαίας μας.

Ευθύνη δεν φέρουν μόνο αυτοί που κυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν επί σειρά ετών τις τύχες του τόπου, αλλά και αυτοί που με την όποια δυναμική τους από τη θέση της αντιπολίτευσης, συνέργησαν στη κατάφωρη παραβίαση δημοκρατικών διαδικασιών σε μαζικούς φορείς, στην απαξίωση, τον κατακερματισμό και τελικά στην ευτέλεια του συνδικαλιστικού κινήματος με προεξάρχοντες τους εργατοαγροτοπατέρες, κάθε προέλευσης και χρώματος. Τα λίγα και μεμονωμένα φωτεινά παραδείγματα προσώπων ανιδιοτελών και συλλογικοτήτων επιβεβαίωναν όλο αυτό το διάστημα τον γενικό κανόνα του πολιτικού αμοραλισμού. Πώς να μην αναρωτιέται καλόπιστα κάποιος, τι από όλα αυτά να κρατήσει ο σημερινός νεολαίος, σπουδαστής, εργαζόμενος ή άνεργος, που θα του δώσει κουράγιο, ελπίδα και διάθεση για συμμετοχή και αγώνα για ένα καινούργιο, πιο δίκαιο κόσμο; Έτσι καθίσταται το πολιτικό παρελθόν του πολιτικού συστήματος των τελευταίων χρόνων, ο δούρειος ίππος για την κοινωνική διείσδυση του νεόκοπου φασισμού. Ενός φασισμού που η υποκριτική αντισυστημική του ρητορική και ο ανέξοδος ψευτοπατριωτισμός του, βρίσκει ευήκοα ωτα σε ένα όχι ευκαταφρόνητο μέρος της νεολαίας.

Το εγκληματικό μόρφωμα τ ης ΧΑ το οποίο δικάζεται για βιαιοπραγίες, απόπειρες δολοφονίας και δολοφονίες εδώ και πέντε χρόνια με απροσδιόριστη ακόμη τη λήξη της δίκης, δεν περιποιεί τιμή, ούτε για την πολιτεία, ούτε για τη δικαιοσύνη. Η πολιτική ηγεσία της ΝΔ που άγεται και φέρεται από την ακροδεξιά της ομάδα, μάλλον επιχαίρει, αν δεν ευνοεί την ταραχή και τις καταλήψεις στα σχολεία με συνθήματα και περιεχόμενο, που λίγα χρόνια πριν οι ηγέτες της συντηρητικής παράταξης, ανενδοίαστα θα καταδίκαζαν. Πιστεύει προφανώς ότι έτσι κερδίζει πόντους πολιτικούς στη προσπάθειά της για κατάληψη της εξουσίας, λησμονώντας ταυτόχρονα ότι ζεσταίνει στο κόρφο της το φίδι, το οποίο δεν θα της χαριστεί φυσικά, όταν έρθει η ώρα.

Η απάντηση στην επελαύνουσα φαιά απειλή δεν μπορεί να είναι άλλη από την δημιουργία ενός μεγάλου δημοκρατικού αντιφασιστικού μετώπου που θα της φράξει το δρόμο. Ενός μετώπου στο οποίο έχουν θέση όλοι όσοι αντιστρατεύονται την εκδοχή να ξαναζήσει η πατρίδα μας ζοφερές μέρες, μέρες σκοταδισμού και οπισθοδρόμησης, μέρες που θα φέρουν νέες εθνικές τραγωδίες και δυστυχία.

Κάθε κόμμα, κάθε συλλογικότητα, κάθε δημοκράτης ας αναλάβει την ευθύνη του.

Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ