Μενού Κλείσιμο

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά… – Άρθρο του Βαγγέλη Ν. Ζαμαντζά

Ένας περίεργος όσο και «ανίερος πόλεμος» έχει ξεσπάσει στο προφίλ της ΕΠΤΑ στο facebook με αφορμή άρθρα που δημοσιεύει η «Πολιτεία» και τα οποία αναρτώνται και στο eptanews.gr

 

Επιβάλλεται λοιπόν να ξεκινήσουμε από τα βασικά για μια μικρή μερίδα αναγνωστών οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί –ίσως και με ευθύνη των μέσων- ποιος είναι ο ρόλος του μέσου, αλλά και οι κανόνες πάνω στους οποίους λειτουργεί και οι οποίοι διαμορφώνονται από το ίδιο το μέσο, το οποίο ενίοτε μπορεί και να μην αποτελεί και κομματικό όργανο…

Μιλώντας για την Πολιτεία, την ΕΠΤΑ, αλλά και το eptanews.gr, όσοι δεν είναι πρόσφατοι αναγνώστες θα γνωρίζουν οτι η φιλοξενία απόψεων είναι κάτι που το επιδιώκει το ίδιο το μέσο (και μερικές φορές με περισσότερο πάθος από όσο θα έπρεπε).

Εξ’ αρχής, έχουμε θέσει τους εξής κανόνες:

-Οι (φιλοξενούμενες) απόψεις πρέπει να είναι ενυπόγραφες. Αν ο συντάκτης του κειμένου ή του άρθρου, δεν επιθυμεί τη δημοσιοποίηση του ονόματός του, είναι απολύτως σεβαστό, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτά πρέπει να είναι σε γνώση της Διεύθυνσης της εφημερίδας. (Σημειώνω, ό,τι κάποιες φορές, επιβάλλεται η μη δημοσιοποίηση των στοιχείων, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)

-Ο δεύτερος κανόνας είναι, η μη φιλοξενία άρθρων τα οποία έχουν υβριστικές αναφορές σε πρόσωπα και επιδιώκουν αντιπαράθεση σε επίπεδο προσώπων και όχι θέσεων και πολιτικών.

-Επίσης η δημοσιογραφική δεοντολογία και η συνείδησή μας, μάς επιβάλει να δημοσιεύουμε τις απαντήσεις (για κάθε άρθρο) όταν αυτές τηρούν τον πρώτο και τον δεύτερο κανόνα.

-Ο τρίτος και τελευταίος κανόνας (και αυτό είναι περισσότερο τεχνικό ζήτημα) είναι πως στην «Π» αποφεύγουμε να δημοσιεύουμε άρθρα τα οποία υπερβαίνουν τις 900 ή 1.000 λέξεις, αφού ο διαθέσιμος χώρος είναι περιορισμένος. Όσοι στέλνουν άρθρα (και είναι πολλοί και από διάφορους χώρους, πολιτικούς, θρησκευτικούς, κοινωνικούς) μπορούν να βεβαιώσουν πως εκ των προτέρων ζητάμε τα κείμενά τους, να μην υπερβαίνουν τις 650 με 700 λέξεις και να μην είναι γραμμένα με πολυτονικό ή με κεφαλαία γράμματα (διότι εσχάτως έχει προκύψει και αυτό το «φρούτο»). Αυτονόητο είναι, πως ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας, στο μόνο που παρεμβαίνει σε ένα άρθρο είναι στη διόρθωση των ορθογραφικών, αν αυτά υπάρχουν. Επίσης, αν διαπιστώσει ένα εκ παραδρομής λάθος σε όνομα, ιδιότητα ή και ημερομηνία, προχωρά σε διόρθωση αφού πρώτα επικοινωνήσει με τον συντάκτη.

Πολύ σημαντικό –αλλά δυστυχώς όχι αυτονόητο- είναι πως η φιλοξενία ενός άρθρου, δεν εκφράζει απαραίτητα την εφημερίδα. Μπορεί να την εκφράζει πλήρως, μπορεί να την εκφράζει μερικώς, αλλά μπορεί και να μην την εκφράζει καθόλου. Και εννοείται ότι το μέσο δεν είναι υποχρεωμένο σε κάθε άρθρο που φιλοξενεί, να δηλώνει τη συμφωνία ή την διαφωνία του.

Αυτό ως ένα γενικό «μάθημα» που ελπίζουμε πως και οι «κατά συρροή ανεπίδεκτοι μαθήσεως» θα κατανοήσουν, χωρίς να είμαστε απολύτως βέβαιοι πως έχουν το θάρρος να παραδεχθούν πως έτσι είναι τα πράγματα. Αν πάλι, δεν είναι έτσι, εδώ είμαστε, με επιχειρήματα και τηρώντας τους κανόνες, να φιλοξενήσουμε την άποψή τους.

Για την ιστορία να διευκρινίσω, ότι είχα την τιμή (και την αγωνία!) και εγώ και ο αείμνηστος εκδότης των εφημερίδων «ΕΠΤΑ» και «Πολιτεία» Κ.Δ. Παπακώστας (μαζί με μια σειρά δημοσιογράφων και εκδοτών αυτής της πόλης) να καθίσουμε στο εδώλιο του δικαστηρίου (2010) κατηγορούμενοι από έναν δήμαρχο και 5, 6 αντιδημάρχους, επειδή δημοσιεύσαμε ενυπόγραφη επιστολή αναγνώστη, για την οποία θεώρησαν πως έθιγε την τιμή και την υπόληψή τους. (Σημ.: Και πολύ καλά έκαναν, αφού αυτό θεωρούσαν, άσχετα αν το δικαστήριο είχε τελικά άλλη άποψη από τη δική τους. Έτσι είναι στις συντεταγμένες κοινωνίες, πώς να το κάνουμε;). Εκεί, όλοι είχαμε την ευκαιρία να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του πολίτη να εκφράζει την άποψή του ελεύθερα, αλλά και την υποχρέωση του τύπου να την φιλοξενεί, χωρίς να την λογοκρίνει.

Είναι εύκολο και ανέξοδο, να βάλλει κάποιος κατά του τύπου και των δημοσιογράφων κρυπτόμενος. Είναι εύκολο να σχολιάζει κάποιος σε άρθρο-άποψη για τη μετανάστευση και την προσφυγιά: «Ο βιασμός που πήγε να γίνει στο πάρκο δεν είδα να το ανεβάζεις…κατά τα άλλα όλαα καλά», αλλά όταν ως εφημερίδα του απαντάς «Παρακαλώ, στείλτε μας πληροφορίες για το περιστατικό που αναφέρετε, ώστε να επικοινωνήσουμε με τις αρμόδιες υπηρεσίες ή ακόμα και με το θύμα, για να γίνει το ρεπορτάζ», αυτός να σιωπά «εκκωφαντικά».

Είναι εύκολο να είσαι blog και να φιλοξενείς ανάρτηση (υποτίθεται) «αναγνώστη» που διαμαρτύρεται γιατί τα παγκάκια της πλατείας Ελευθερίας είναι όλα πιασμένα από πρόσφυγες (λαθρομετανάστες, τους αναφέρει). Και ενδεχομένως να μπορεί να το κάνει αυτό ένα blog, διότι εκμεταλλεύεται την ανοχή των αρχών και των πολλών, αφήνοντας μια μειοψηφία να παίζει τα δικά της παιχνίδια κραυγάζοντας.

Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζε πως τα μέσα ενημέρωσης (τα τοπικά εν προκειμένω) λειτουργούν άψογα. Όμως δεν δικαιούται κανείς «λαθραναγνώστης», θιασώτης «λαθρο-ενημερωτικών μέσων», να μας κουνά το δάχτυλο, επειδή εμείς έχουμε το θάρρος να φιλοξενούμε ενυπόγραφες απόψεις με τις οποίες μπορεί να διαφωνούμε ή και να συμφωνούμε. Και τέλος πάντων, σε όποιον δεν αρέσει η πολυφωνία, ο πλουραλισμός και η συνδιαλλαγή, και επειδή ακόμα ζούμε σε μια Δημοκρατική χώρα, το… κουβαδάκι του και σε… άλλη ιστοσελίδα.

Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ