Μενού Κλείσιμο

Συνέντευξη | Ματθίλδη Μαγγίρα: «Όταν υποβαθμίζουν τη δική μας «κάστα» αλλά κι όλων των καλλιτεχνών, υποβαθμίζουν τη διανόηση»

Η Ματθίλδη Μαγγίρα παραμένει πάντα «επικαίρη» και κάθε φορά στις συνεντεύξεις που δίνει, διέπεται από ειλικρίνεια και αμεσότητα. Πολλά χρόνια εμπειρίας, πολλές σημαντικές δουλειές στο βιογραφικό της, αλλά κάθε μέρα προσπαθεί να εξελίσσεται, καθώς και να ωριμάζει μέσα από τις δουλειές τις οποίες επιλέγει, που πάντα πλαισιώνονται από αγάπη ως προς αυτό που κάνει… Μία συνέντευξη σε ωραίο πρίσμα και απαντήσεις όπως ακριβώς της αρμόζουν!

Ένα αταίριαστο ζευγάρι, σε μια ταράτσα της πόλης σε ώρα διαδήλωσης. Ένας άνδρας των ΜΑΤ και μια αντιεξουσιάστρια, σε μια άτυπη συνάντηση κορυφής.

Το νέο έργο του βραβευμένου με τέσσερα κρατικά βραβεία Μιχαήλ Άνθη, έρχεται για μία μόνο παράσταση στην Κατερίνη, την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου στις 21:00 στον Πολυχώρο Ευκαρπίδη. Μια κυριολεκτικά εκρηκτική κωμωδία χαρακτήρων και καταστάσεων ανάμεσα στην εξουσία και τον πολίτη.

Η υπόθεση του έργου

Σε μια ταράτσα της πόλης σε καιρό διαδήλωσης, ανάμεσα σε καπνούς και σε εκρήξεις, λαμβάνει χώρα μια απρόσμενη συνάντηση: ένας άντρας των ΜΑΤ έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μια αντιεξουσιάστρια. Και οι δύο έχουν τους λόγους τους να μη θέλουν να κατέβουν στη διαδήλωση. Η σύγκρουση είναι ολομέτωπη και ξεκαρδιστική. Για εκείνην είναι «ο μπάτσος» και για εκείνον «η αναρχικιά». Στα ενενήντα λεπτά της αναγκαστικής τους συνύπαρξης, θα συμβούν τα μύρια όσα κωμικά, κι όταν τα μυστικά τους ζαλιστούν απ’ τα δακρυγόνα και αποκαλυφθούν, κανένας δε θα είναι πια αυτός που ήτανε.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου στον Πολυχώρο Ευκαρπίδη

Συνέντευξη: Ηρώ Τζημίκα

Ματθίλδη Μαγγίρα! Για αρχή να πω ότι η τελευταία φορά που βρεθήκαμε για συνέντευξη, ήταν τέλη Ιανουαρίου του 2013! 10 χρόνια πριν… Οπότε θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και «καρμικό» (γέλια) Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, τη συζήτηση με το εάν πιστεύετε στο κάρμα…

(γέλια) Θα το πάμε ανά δεκαετία, λοιπόν και θα το καθιερώσουμε… «Κάρμα» το λένε οι Ινδοί, οπότε θα πρέπει να ορίσουμε και το τι σημαίνει, γιατί ο καθένας μπορεί να δώσει έναν δικό του ορισμό… Αυτό που έχω καταλάβει εγώ τουλάχιστον κι από αυτό που λένε οι Ινδοί, είναι ότι πιστεύουν στην μετεμψύχωση και ότι το κάρμα είναι το δοχείο που φορτώνεται όλες τις αμαρτίες των προηγούμενων ζωών σου. Έρχεσαι και ξανάρχεσαι στη ζωή για να το καθαρίσεις… Αυτό έχω αντιληφθεί ότι είναι για αυτούς και για τις Ανατολικές χώρες, όπως και για τους Βουδιστές. Προσωπικά, πιστεύω στη μετεμψύχωση και ότι μπορεί να έρθουμε και να ξανάρθουμε, ώστε να ωριμάσει και να μάθει η ψυχή και να εξελιχθεί. Ερχόμαστε εδώ για να αποκτήσουμε αυτογνωσία και να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε. Για να συμβεί αυτό έχει κάποια στάδια πάνω στην πνευματική και τη ψυχική εξέλιξη. Έχω δει προηγούμενες ζωές μου, που αυτό κάποιος μπορεί να το χαρακτηρίσει ότι είμαι τρελή! (γέλια) Αλλά όποιος το βιώνει ξέρει καλύτερα. Ήρθαμε, λοιπόν, εδώ για να αναζητήσουμε την αλήθεια κι η αλήθεια σημαίνει να βγούμε από τη λήθη, το ξέχασμα… Να θυμηθούμε κι άλλες ζωές μας ενδεχομένως…

Μετά από αυτή την εισαγωγή, να ενημερώσουμε τους αναγνώστες, ότι έρχεστε Κατερίνη με την παράσταση «Κίνηση ΜΑΤ» που συμπρωταγωνιστείτε με τον Γιώργο Κοψιδά! Τι γίνεται, λοιπόν, σε αυτή την παράσταση;

Είναι κωμωδία και έχει έντονο πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο, διότι οι δύο άνθρωποι αυτοί, συναντιούνται σε μία ταράτσα, ενώ κάτω γίνεται διαδήλωση καθώς πέφτουν δακρυγόνα. Συγκεκριμένα ο δικός μου ρόλος ανεβαίνει στην ταράτσα για να προφυλαχθεί από όλα αυτά και μετά από λίγο ανεβαίνει στην ταράτσα και ένας ματατζής, για δικούς τους λόγους και κατά τη διάρκεια του έργου, αυτή ψάχνει να καταλάβει γιατί αυτός είναι εκεί πάνω και όχι κάτω! Αντικρούονται τα δύο άκρα, αυτά της εξουσίας και της αντιεξουσίας. Το αρσενικό και το θηλυκό. Έχουν μία σύγκρουση των πλευρών αυτών, αλλά εάν δεν υπήρχε η μία, δε θα υπήρχε κι η άλλη, οπότε η μία προϋποθέτει την ύπαρξη της άλλης. Δράση-αντίδραση, δίκαιο-άδικο! Όλα αυτά τα δυαδικά αυτού του matrix! Το έργο του Μιχαήλ Άνθη, που το έχει σκηνοθετήσει, έχει πολλές ανατροπές, γι’ αυτό κι αποφάσισα να παίξω σε αυτή την παράσταση, όπως επίσης επειδή είναι κι Έλληνας ο συγγραφέας. Θέλω να στηρίζω τους δικούς μου πρώτα, του δικού μου γένους και γλώσσας. Είναι πρωτότυπο, είμαστε ένα αταίριαστο ζευγάρι γιατί αυτός είναι κοντά στα 2 μέτρα κι εγώ δίπλα του παίζω το χόμπιτ, αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του! (γέλια) Το κοινό θα δούμε τι θα αποφασίσει… Ποιος είναι τελικά ο εξουσιαστής και ποιος ο  αντιεξουσιαστής!

Ουσιαστικά αναδεικνύονται καταστάσεις από την κοινωνία του σήμερα, κάτι που το βιώνουμε όλοι μας…

Είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας πλέον. Προσωπικά δεν θα πάω σε διαδήλωση, εάν με ρωτήσεις, γιατί πιστεύω ότι οι διαδηλώσεις δημιουργήθηκαν από τους ίδιους που δημιούργησαν το σύστημα και εξυπηρετούν το σύστημα. Θα πάω να διαδηλώσω, ας πούμε, για τη Μακεδονία. Θα βγουν οι δικοί τους, θα πετάξουν τα δακρυγόνα, θα φύγει ο κόσμος, θα διαλυθεί και πάντα έτσι τελειώνει τα τελευταία χρόνια. Το ξεκινάνε οι μπαχαλάκηδες, αλλά αυτοί είναι με εμάς ή είναι με αυτούς; Δεν τους έχουμε δει. Είναι οι γνωστοί-άγνωστοι! Αυτή η τύπισσα που παίζω στο έργο, είναι ένας τέτοιος τύπος… Βγαίνει όλη η κρατική ανεπάρκεια, που για εμένα δεν υπάρχει κράτος εδώ και πάρα πολλά χρόνια για πολλούς λόγους. Δεν είναι λειτουργικό. Πληρώνουμε φόρους, διαχειρίζονται κάποιοι αυτά τα χρήματα, υποτίθεται για να γίνεται η ζωή μας καλύτερη, αλλά δεν το βλέπω… Άρα τι κράτος; Δεν είναι κράτος…

Αυτή την ερώτηση την είχα για λίγο πιο μετά, προς το τέλος συγκεκριμένα, αλλά αφού αναφερθήκαμε στο κράτος, θα ήθελα να μοιραστείτε τη σκέψη σας πάνω στο θέμα με τους ηθοποιούς και την υποβάθμιση του πτυχίου…

Όταν η πρόεδρος της δημοκρατίας βγαίνει κι υποβαθμίζει τη δική μας «κάστα» αλλά κι όλων των καλλιτεχνών, γιατί δεν υποβαθμίζει μόνο τους ηθοποιούς, υποβαθμίζει τη διανόηση. Γιατί η διανόηση προέρχεται από τους καλλιτέχνες σε συνδυασμό με τους επιστήμονες. Γιατί μπορεί να μην είσαι μόνο ηθοποιός, αλλά και ερευνητής. Όταν συνδυαστούν τέτοιοι άνθρωποι, δημιουργούνται τα κινήματα. Εξπρεσιονισμός, σουρεαλισμός… Όλα αυτά δημιουργήθηκαν μέσα από τέτοιες παρέες. Ποιον υποβαθμίζεις ακριβώς; Όταν το κάνεις αυτό, κατ’ εμέ, υποβαθμίζεις εσένα. Είσαι πρόεδρος μίας χώρας διανοητικά υποβαθμισμένης και εσύ την αποτελειώνεις υποβαθμίζοντάς την ακόμα πιο πολύ. Υπάρχει παντού ένας ξεπεσμός…

Μακάρι να είχαμε χρόνο για ανάλυση, γιατί η συγκεκριμένη συζήτηση το «σηκώνει»! Να πούμε βέβαια ότι είναι κι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε και με τον Γιώργο Κοψιδά…

Βέβαια, πρώτη φορά. Καλά είμαστε με τον Γιώργο! (γέλια) Περνάμε ωραία και το απολαμβάνουμε κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί εάν δεν το απολαμβάνεις εσύ που είσαι στη σκηνή, πώς θα το απολαύσουν οι θεατές από κάτω. Η σκηνή ξεγυμνώνει και φαίνονται όλα. Οι ανασφάλειες, τα πάντα. Για εμένα ο στόχος είναι η απόλαυση κι η ευχαρίστησή του και βέβαια με ενδιαφέρει πολύ να το εξελίσσω γιατί σε βάθος χρόνου, όταν παίζεις καθημερινά μία παράσταση μπορεί να παίζεις μηχανικά, αλλά εάν το κάνω αυτό, θα με μαστιγώσω άσχημα μετά στο σπίτι μου! (γέλια) Δεν θα περάσω καλά! (γέλια) Γι’ αυτό προτιμώ να εξελίσσομαι και σε κάθε παράσταση θέλω να δοκιμάζω και κάτι καινούργιο, για να μη βαρεθώ, μηχανοποιηθώ. Έτσι, είμαι πάντα σε εγρήγορση και μου αρέσει αυτό! Χαίρομαι που από τις παραστάσεις που έχουμε δώσει μέχρι τώρα το κοινό γελάει αβίαστα.

Έχουμε ανάγκη από καλές κωμωδίες…

Μα αυτός ήταν ο λόγος που είπα ότι θέλω να κάνω θέατρο. Νιώθω την ανάγκη του κόσμου να γελάσει. Το γέλιο είναι θεραπεία κι η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος, πιστέψτε με και ούτε ένα Όσκαρ σε μία κωμωδία! (γέλια) Όχι, όλα τα δραματικά και στο βαθυστόχαστο παίξιμο! Η κωμωδία είναι ανώτερο είδος, γιατί είναι πιο δύσκολο να κάνεις τον άλλον να γελάσει, από το να τον κάνεις να κλάψει. Πόσο μάλλον στις μέρες μας, ενώ το έχουν ανάγκη, οι άνθρωποι είναι κουμπωμένοι, κλειστοί. Ειδικά μετά από όλο αυτό που πέρασαν τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα τραύμα μεγάλο που κάποια στιγμή πρέπει να το δούμε σοβαρά και δεν έχω ακούσει κανέναν να μιλάει γι’ αυτό. Το κοινωνικό τραύμα μετά από έναν τέτοιον εγκλεισμό και το τι μπορεί να έχει δημιουργήσει στον καθένα…

Έχει αφήσει πάρα πολλά τραύματα όντως…

Το τραύμα αυτό θα αρχίσει και θα βγάζει πράγματα σιγά, σιγά. Τώρα άρχισε… Πρέπει να κάτσουμε ως κοινωνία και να το κοιτάξουμε σοβαρά. Ως νοήμονες είναι απαραίτητο να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε… Η κωμωδία σε αυτό βοηθάει, γιατί σε μαγεύει. Θα ξεχάσεις για λίγο ποιος είσαι, πού είσαι, πώς είσαι… Θα αφήσεις στην άκρη όλα σου τα προβλήματα. Να σε «ρουφήξει»! Το θέατρο είναι μαγεία. Εάν δεν μαγευτώ, δεν είναι είδα θέατρο. Οπότε αυτός είναι κι ένας στόχος μου και όταν παίζω αυτό θέλω να συμβαίνει.

Κατερίνη, λοιπόν, στις 27/01 και στον Πολυχώρο Ευκαρπίδη. Να φανταστώ ότι έχετε περάσει κι άλλες φορές από την πόλη μας…

Ναι και μετά την Κατερίνη ανεβαίνουμε Θεσσαλονίκη στο θέατρο Σοφούλη το Σαββατοκύριακο. Στην Κατερίνη, εάν θυμάμαι καλά έχω έρθει μικρότερη, αλλά στην παλιά Κατερίνη. Στην καινούργια είχα έρθει με το «Κατά Ματθίλδην» και είχα παίξει σε ένα μπαρ. Είχα έρθει νύχτα και δεν μπόρεσα να δω πολλά πράγματα. Σίγουρα είναι πιο κοντά στον αέρα της Ξάνθης, από όπου και κατάγομαι. Αυτό της επαρχίας, που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους κι όταν έχεις μεγαλώσει σε τέτοια συνθήκη, το μυρίζεσαι! (γέλια) Πιάνεις το vibe κι ας μην έχεις βρεθεί ξανά στην πόλη!

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας πάω λίγο πιο παλιά, στον καιρό που δανείσατε τη φωνή σας στο παιδικό της Disney «Ηρακλής» σε αυτή την υπέροχη μεταγλώττιση της Μεγκ (Μεγάρα) Γιατί δεν το συνεχίσατε μετά;

Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και θα σου πω ότι δεν μου ξαναζητήθηκε. Αυτό έγινε τότε γιατί ο Λάκης Λαζόπουλος είχε αναλάβει όλη την απόδοση. Πέραν όμως από αυτό, έψαχναν τότε μία φωνή που ηχοχρωματικά να ταίριαζε με τη φωνή της Αμερικάνας που έκανε τη Μεγκ. Τότε η δική μου η φωνή ήταν πάρα πολύ κοντά στη δική της και έτσι επιλέχθηκα. Δεν ξέρω εάν συμβαίνει ακόμα και για τις άλλες ταινίες, αλλά είχαν έρθει από την Disney για να επιτηρήσουν, να τσεκάρουν και να δώσουν κατευθύνσεις. Δεν μου ζητήθηκε ξανά, γι’ αυτό και δεν έκανα. Εάν υπήρχε πρόταση σαφώς θα το έκανα, γιατί είναι μία άλλη προσέγγιση και είναι μία άλλη τεχνικά διαδρομή, μπαίνοντας σε έναν τέτοιο ρόλο. Δεν είναι το ίδιο παίρνοντας ένα κείμενο στο θέατρο που έχεις δύο μήνες, ψάχνοντας τον ρόλο… Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πιο γρήγορα τα πράγματα και πρέπει να πιάσεις και τη μουσικότητα του λόγου αυτηνής, αλλά και αυτά που λες να βγάζουν συναίσθημα.

Απλά το ρωτάω αυτό, γιατί εάν συγκρίνουμε με τα παιδικά του σήμερα, δεν υπάρχει καμία αντιστοίχιση, σε κανέναν τομέα. Τότε πιστεύω ότι τα μεταγλωττίζατε με πολλή περισσότερη αγάπη…

Σίγουρα, αλλά εμένα ό,τι μου έχει δοθεί επιλέγω να το κάνω με αγάπη, αλλιώς προτιμώ να μην το κάνω. Ό,τι μου έχει ζητηθεί το έχω κάνει κατά αυτόν τον τρόπο. Ακόμα και τώρα έτσι το προσεγγίζω. Μπορεί να έχω 4 προτάσεις… Θα διαλέξω αυτή που με έλκει, κάτι μου «λέει» και είναι πάνω στα δικά μου δεδομένα. Θέλω να ερωτευτώ τον ρόλο μου. Εάν δεν τον ερωτευτώ έχω πρόβλημα η ίδια με εμένα. Τόσα χρόνια, τη ξέρω τη διαδικασία… (γέλια)

Οπότε μου γεννήθηκε μία ερώτηση ως προς τα τόσα χρόνια εμπειρίας-καριέρας που έχετε… ποιο είναι αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας;

Αυτό που μετράει είναι το αποτύπωμα που αφήνεις… Μέσα από τη δουλειά σου, μέσα από τον τρόπο που βλέπεις τη δουλειά σου, μέσα από το αποτέλεσμά σου. Γιατί υπάρχουν αποτελέσματα και αποτελέσματα. Εσύ, σε ποια ποιότητα είσαι; Αυτό που αφήνεις πίσω σου είναι το αποτύπωμα. Η υστεροφημία είναι το σημαντικότερο. Μπορεί να φύγω από αυτή τη ζωή και κάποιοι να βλέπουν πράγματα τα οποία έχω κάνει… Πώς θα λειτουργήσω ως μητέρα στο παιδί μου, ας πούμε, είναι κι αυτό αποτύπωμά μου… Γιατί το παιδί μου θα έχει τρόπους, θα είναι ευγενικό, δεν θα δέρνει τα άλλα παιδιά. Ενεργειακό αποτύπωμα. Δίνω τη ψυχή μου όταν παίζω, την πετάω στη σκηνή, πάρτε την! Όταν έρχονται άνθρωποι μετά από χρόνια και μου λένε ότι με είχαν δει στην τάδε παράσταση και μου το λένε με μία ευχαρίστηση και μου το μεταδίδουν με τον ίδιο ενθουσιασμό με τότε και μηδενίζουν τον χρόνο, αυτό είναι η πραγματική επικοινωνία… Είναι η ηθική αμοιβή μου, η πληρωμή μου γι’ αυτό που έχω κάνει… Δεν είναι τα χρήματα. Αυτό είναι. Όταν ο θεατής έρχεται και μου λέει ότι ήρθε 3 φορές για εμένα κι ότι τον έκανα και γέλασε και ξέχασε για λίγο τα προβλήματά του… Αυτό είναι και το θεραπευτικό κομμάτι της κωμωδίας!

Σας ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη σας και τις ωραίες αναλύσεις, οπότε για τέλος θα αφήσω να μου πείτε τα νέα σας σχέδια και τι άλλο να περιμένουμε από εσάς…

«Η κίνηση ΜΑΤ» δημιουργήθηκε για να πάει σε βάθος χρόνου, για να πηγαίνει από εδώ, από εκεί… Είναι μία παράσταση ευκολοκίνητη γιατί είμαστε δύο άτομα, δεν έχουμε πολλά σκηνικά… Είναι μία ταράτσα στην ουσία. Οπότε είναι μία παράσταση που δεν έγινε για το τώρα και μετά να τη ξεχάσουμε. Θα έχει κίνηση! Τον Φεβρουάριο στις 13 και στις 14, γίνεται ένα αναλόγιο στην Αθήνα, στο Μέγαρο Μουσικής, για τη Φρίντα Κάλο και θα την υποδυθώ. Υπάρχει μία σοπράνο, ένας πιανίστας και η Μάγδα Μαυρογιάννη που το οργανώνει όλο και το γράφει, κάνει την αδερφή της. Έχω καινούργια δημιουργία και θέλω να γίνω Φρίντα και να μεταφέρω αυτό το «τέρας» που είχε μέσα της.

Antonis Alexakis (facebook credits)

Greek Instagramers Events

photoshop edit

Οι ειδήσεις της Πιερίας με ένα κλικ.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ