Μέσα στο 2019 και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, ο Άρης επένδυσε σε Σουηδούς ποδοσφαιριστές, μέχρι στιγμής όμως δεν νιώθει δικαιωμένος για τις επιλογές του γιατί ο Ντάνιελ Σούντγκρεν χαρακτηρίζεται από αγωνιστική αστάθεια και ο Ντάνιελ Λάρσον ουδεμία σχέση έχει με τον περσινό παίκτη…
Η επένδυση στους Σουηδούς ποδοσφαιριστές ήταν μια συνειδητή απόφαση και δεν εκφράστηκε μόνο μέσα από την απόκτηση των δύο παραπάνω ποδοσφαιριστών καθώς ο Άρης είχε προσπαθήσει να αποκτήσει τα δικαιώματά και του 26χρονου επιθετικού, Καρλ Χόλμπεργκ. Οικονομική συμφωνία με τη Νόρκεπινγκ δεν επιτεύχθηκε ποτέ κι έτσι ο Σουηδός επιθετικός δεν ήρθε στη Θεσσαλονίκη.
Αντιθέτως, ο Ντάνι Λάρσον έφτασε τον περασμένο Γενάρη και είναι αδιαμφισβήτητο ότι έβαλε τη σφραγίδα του στην εξαιρετική πορεία του Άρη στον δεύτερο γύρο του Πρωταθλήματος. Για την ακρίβεια, μέτρησε 13 συμμετοχές, 986 λεπτά συμμετοχής, δύο γκολ, μία ασίστ, κυρίως όμως ο τρόπος παιχνιδιού του έδωσε ταχύτητα και ενέργεια στην ομάδα. Ο 32χρονος επιθετικός ουσιαστικά ανταποκρίθηκε στις επιταγές του σύγχρονου ποδοσφαίρου καθώς πέρα από την ώθηση που έδινε στην ομάδα του, ήταν απόλυτα συνεπείς και στις επιστροφές του, με φυσικό επακόλουθο να εξελιχθεί σε εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για το τεχνικό επιτελείο.
Αυτά έγιναν πέρυσι, γιατί φέτος ένας άλλος παίκτης εμφανίζεται. Και είναι αλήθεια επίσης ο περιορισμός των εμφανίσεών του καθώς χρησιμοποιήθηκε σε επτά παιχνίδια και δεν μέτρησε περισσότερα από 175 αγωνιστικά λεπτά. Το ενδεχόμενο να αδικείται προφανώς και δεν συγκεντρώνει πιθανότητες, υπό την έννοια ότι από την τεχνική ηγεσία του Άρη πέρασαν τρεις διαφορετικοί προπονητές. Ξεκινώντας από τον Σάββα Παντελίδη, συνεχίζοντας με τον Απόστολο Τερζή και καταλήγοντας στον Μίκαελ Ένινγκ.
Κυρίως όμως, ο Σουηδός δεν έχει καμία σχέση με τον ενεργητικό παίκτη της περασμένης σεζόν, σε πολλά παιχνίδια δίνει την εντύπωση ότι δεν ευχαριστιέται, δεν απολαμβάνει αυτό που κάνει. Το συγκεκριμένο γεγονός έχει καλλιεργήσει προβληματισμό στις τάξεις του Άρη και προς αυτήν την κατεύθυνση έγιναν συζητήσεις με τον ίδιο τον αθλητή, αναζητώντας τις αιτίες κι ελπίζοντας ότι θα ξαναδούν τον περσινό Λάρσον.
Η περίπτωση του Ντάνιελ Σούντγκρεν είναι διαφορετική διότι ο Σουηδός αμυντικός μετρά διαδοχικά παιχνίδια, ελλείψει άλλης αξιόπιστης λύσης στη δεξιά πλευράς της άμυνας. Το τελευταίο έχει την αξία του γιατί κανείς από τους παραπάνω προπονητές δεν έδωσε λεπτά συμμετοχής στον Δημήτρη Κωνσταντινίδη, τον δεύτερο δεξιό πλάγιο μπακ της ομάδας.
Ως εκ τούτου, ο Σούντγκρεν είναι βασικός και αναντικατάστατος (σ. σ. εξαίρεση αποτέλεσε το πρόσφατο παιχνίδι με τον Πανιώνιο), παρότι δεν υπάρχει ικανοποίηση από το επίπεδο απόδοσής του. Για την ακρίβεια δεν είναι σταθερός, οι περισσότερες φάσεις των αντιπάλων δημιουργούνται από τη δική του πλευρά και δεν είναι τυχαίες οι αλχημείες των προπονητών με απώτερο σκοπό να καλύψουν την ανασταλτική αδυναμία του.
Προσφάτως, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε μέσο της Σουηδίας, ο Σούντγκρεν εξήγησε ότι επηρεάστηκε από την αλλαγή συστήματος διότι η ΑΙΚ Στοκχόλμης (στην οποία αγωνιζόταν) χρησιμοποιούσε διάταξη με τριάδα στην άμυνα σε αντίθεση με το 4-2-3-1 που παίζει ο Άρης. Η εξήγηση του 29χρονου σαφέστατα εμπεριέχει λογική, ωστόσο στον Άρη περιμένουν περισσότερα από αυτόν δεδομένου του ότι στοιχειοθετεί μια σοβαρή επένδυση, συμπεριλαμβανομένων και των χρημάτων που δόθηκαν στη σουηδική ομάδα για την απόκτηση των δικαιωμάτων του.
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.
