Άρθρο γνώμης
Του Γιάννη Φάκα
Ανεξάρτητου Δημοτικού Συμβούλου Κατερίνης
Η θέση της Ελλάδας για «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό» έγινε επίσημη θέση ήδη από το 2007 όταν στις προγραμματικες δηλώσεις της κυβέρνησης Καραμανλή και είχε ψηφιστεί από όλα τα κόμματα (εκτός από το ΛΑΟΣ) η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Η Ντόρα Μπακογιάννη είχε δηλώσει στην βουλή «Σκοπός τόσο των σχετικών με το ζήτημα αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ όσο και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, είναι η εξεύρεση λύσης, λύσης αμοιβαία αποδεκτής. Όχι η διαιώνιση αυτής της εκκρεμότητας.
Αυτό ακριβώς επιδιώκει και η Ελλάδα: την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης, στη βάση μιας σύνθετης ονομασίας. Υπάρχουν βεβαίως δυσκολίες. Πιστεύω ότι τις γνωρίζουν και τις αναγνωρίζουν όλοι μέσα σ΄ αυτή την αίθουσα. Τις δυσκολίες αυτές μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα και ρεαλισμό. Με πίστη στην ορθότητα των επιχειρημάτων μας.»
Στην συνέχεια το 2008 η ΥΠΕΞ τότε Ντόρα Μπακογιάννη έθετε την γραμμή αυτή σε όλες τις συνεντεύξεις της και σε διεθνή φόρα. Ο πρωθυπουργός τότε της χώρας Κ. Καραμανλής συμφωνούσε και συζητούσε αυτήν την σύνθετη ονομασία.
«Σύμφωνα με εμπιστευτικό τηλεγράφημα του Σπέκχαρντ με ημερομηνία 5.1.2008, το οποίο έχει αποκαλυφτεί από τα WikiLeaks (08ATHENS21_a), ο Καραμανλής κράτησε μεν σκληρή γραμμή, αλλά στη βάση της σύνθετης ή ακόμα και διπλής ονομασίας:
«Ο Καραμανλής κράτησε σκληρή γραμμή στο θέμα του ονόματος της Μακεδονίας. […] “Επιτρέψτε μου να είμαι πολύ ειλικρινής”, είπε ο Καραμανλής. “Νομίζω ότι έκανα όσα μπορούσα από την πλευρά μου”. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η ελληνική κοινή γνώμη παλαιότερα είχε αντιταχθεί έντονα σε οποιαδήποτε χρήση του ονόματος “Μακεδονία”, αλλά μετά από τις προτάσεις του Νίμιτς, η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε το “τολμηρό βήμα” της αποδοχής τους ως βάσης διαπραγμάτευσης,
κάτι το οποίο προκάλεσε τεράστιο πολιτικό κόστος για τον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία. Η υποστήριξη της Ν.Δ. στην πατρίδα του Καραμανλή, την ελληνική Μακεδονία, υποχώρησε από πάνω από 50 τοις εκατό σε 40 τοις εκατό.
»Η Ελλάδα είναι ανοιχτή σε ένα σύνθετο όνομα, “Νέα, Βόρεια, Ανω, οποιαδήποτε Μακεδονία”, υποστήριξε ο Καραμανλής, και πρόσθεσε ότι ένας συμβιβασμός είναι απαραίτητος, αλλά έως τότε η ΠΓΔΜ παρέμενε αδιάλλακτη, κάτι που ο Καραμανλής το απέδιδε εν μέρει στην απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τη Μακεδονία με το συνταγματικό της όνομα. Ο Καραμανλής πρόσθεσε ότι είχε πει στους ηγέτες της ΠΓΔΜ ότι όποια ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε περισσότερο, θα έπεφτε. […]
Χωρίς μια λύση, είπε, “δεν μπορούμε να εγκρίνουμε την είσοδο της ΠΓΔΜ στους ευρωατλαντικούς θεσμούς”.
Ως προς την πρόταση του Νίμιτς για μια λύση διπλής ονομασίας (Δημοκρατία της Μακεδονίας για εσωτερική χρήση και ένα σύνθετο όνομα για τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και διεθνή χρήση), ο Καραμανλής είπε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να το αποδεχτεί, αλλά το σύνθετο όνομα θα έπρεπε να χρησιμοποιείται σε όλα τα διεθνή φόρα και η Ελλάδα περιμένει να χρησιμοποιούν και οι ΗΠΑ το σύνθετο όνομα».»
Ακόμη το 2014 ο τότε υπουργός εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ε. Βενιζελος δήλωνε από το βήμα του ΟΗΕ : «Όσον αφορά το ζήτημα του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η Ελλάδα στηρίζει πλήρως τη διαδικασία υπό τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, μέσω του προσωπικού απεσταλμένου του, κ. Μάθιου Νίμιτς, και συμμετέχει πάντα σε αυτή εποικοδομητικά και με καλή θέληση. Η Ελλάδα μέχρι σήμερα έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα και αναμένουμε από την άλλη πλευρά να προβεί σε αντίστοιχα. Προτείνουμε μια αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία (με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν τη λέξη «Μακεδονία») για κάθε χρήση, erga omnes».»
Η θέση λοιπόν «κανένα όρος ή παράγωγό του με την λέξη Μακεδονία» είναι λοιπόν ανεδαφική και όσοι μιλούν για το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών όπως ο Καμμένος είναι αν μη τι άλλο υποκριτές. Ο Καμμένος ψήφισε τις προγραμματικες δηλώσεις της κυβέρνησης Καραμανλή το 2007.
Το μόνο που θα μπορούσε να γίνει στην συμφωνία των Πρεσπών είναι να μην είχε αναγνωριστεί η γλώσσα ως μακεδονική. Οπως κάνουν οι Βούλγαροι που δεν την αναγνωρίζουν ως μακεδονική γιατί την θεωρούν βουλγάρικη. Γιατί είναι η αναγνώριση της γλώσσας ως μακεδονική που δίνει έμμεσα την αναγνώριση της ταυτότητας ως Μακεδόνες στους Σλάβους του γειτονικού κράτους. Και αυτό γίνεται μέσω του συντάγματος αλλά και της συμφωνίας της Οχρίδας που αναγνωρίζει ότι η αλβανική γλώσσα ομιλείται από τους Αλβανούς και η μακεδονική από του Μακεδόνες.