Άρθρο γνώμης
Του Θεόδωρου Τόνα
Δικηγόρου
Τι κοινό μπορεί να έχουν ο οικισμός της Παραλίας του Δήμου Κατερίνης ή του Πλαταμώνα του Δήμου Δίου Ολύμπου και το Ντουμπάι. Κατ αρχάς πριν από μερικές δεκαετίες ήταν μικρά ψαροχώρια, όμως σήμερα είναι τουριστικοί προορισμοί. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι το Ντουμπάι έχει γίνει σήμερα μια πόλη 1,5 εκατομμυρίων κατοίκων, που δέχεται ετησίως 10 εκ τουρίστες από όλο τον κόσμο, ενώ η Παραλία και ο Πλαταμώνας παραμένουν μικρά χωριά που δέχονται μερικές εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες κυρίως από τις γειτονικές βαλκανικές χώρες.
Η μοίρα του Ντουμπάι άλλαξε, όταν αποφάσισαν επενδύσεις σε μεγάλα έργα τουριστικών υποδομών όπως ξενοδοχεία, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ. Θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο και στην περιοχή μας; Η απάντηση είναι θετική και αν θέλουμε να προσελκύσουμε περισσότερους αλλά κυρίως πλουσιότερους τουρίστες, πρέπει να βελτιώσουμε το τουριστικό προϊόν. Βασική προϋπόθεση είναι να δημιουργηθούν υψηλής ποιότητας τουριστικές μονάδες αλλά και έργα υποδομής. Για παράδειγμα γιατί να μην κτιστούν στην περιοχή της Πιερίας ξενοδοχεία υψηλών ποιοτικών και αρχιτεκτονικών προδιαγραφών όπως το Τζουμειρά (αυτό που μοιάζει με ιστό ιστιοφόρου) μέσα στην θάλασσα; Γιατί να μην φτιαχτούν μαρίνες υψηλών προδιαγραφών στις ακτές της Πιερίας; Γιατί να μην λειτουργήσει υδατοδρόμειο;
Το μεγάλο εμπόδιο βέβαια παραμένει το κράτος με την γραφειοκρατία, τις αγκυλώσεις, την υψηλή φορολογία και τις κάθε είδους επιβαρύνσεις και την εχθρική στάση του απέναντι στις ιδιωτικές επενδύσεις. Πόσο εύκολα θα μπορούσε να παραχωρηθεί με διαγωνισμό μία έκταση μέσα στην θάλασσα, ώστε να κατασκευαστεί ένα ξενοδοχείο, που θα ήταν σύμβολο και σήμα κατατεθέν της περιοχής, αλλά και πόλος έλξης τουριστών όλο το χρόνο; Πόσο εύκολα μπορούν να ξεπεραστούν ζητήματα αιγιαλού, πολεοδομικών κανονισμών, λιμενικών εγκαταστάσεων;
Σε κάθε περίπτωση η υπεραξία που θα μπορούσε να δοθεί στην ευρύτερη περιοχή της Πιερίας θα ήταν τεράστια, αν προωθούνταν αυτού του είδους οι επενδύσεις. Οι επιπτώσεις στην αύξηση του εισοδήματος και της απασχόληση θα ήταν πολύ σημαντικές. Να αναφέρω μόνο ότι στην Ευρώπη κατά μέσο όρο αντιστοιχεί ένα σκάφος αναψυχής ανα 160 κατοίκους ενώ στην Ελλάδα η αναλογία είναι ένα σκάφος ανα 600 κατοίκους. Για κάθε δε σκάφος αναψυχής που ελλιμενίζετε σε μαρίνα δημιουργούνται τρεις άμεσες ή έμμεσες θέσεις εργασίας στην ευρύτερη περιοχή.
Στην περιοχή μας με βάση τον πληθυσμό του νομού αλλά και των γειτονικών νομών (Θεσσαλονίκης, Λαρισας, Κοζανης, Βέροιας) αλλά και τους τακτικούς τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή από άλλες χώρες (Βαλκανια, Κ. Ευρώπη) θα μπορούσαμε να φιλοξενούμε σε μαρίνες τουλάχιστον 2.000 σκάφη αναψυχής με την δημιουργία τουλάχιστον 4.000 θέσεων εργασίας και εσόδων για την τοπική οικονομία. Προϋπόθεση όμως είναι να πάψει να θεωρεί το Ελληνικό κράτος τον κάτοχο μικρού ιστιοπλοϊκού ή ταχύπλοου σκάφους εφοπλιστή και να μειώσει την εξοντωτική φορολογία. Οι εξελίξεις στον τουρισμό παγκοσμίως είναι ραγδαίες και αν μείνουμε στάσιμοι θα μας αφήσουν πίσω. Δεν επέλεξα τυχαία για την σύγκριση το Ντουμπάι, αν και γνωρίζω ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πολλά κοινά σημεία. Ήταν όμως ένα χωριό μέσα στην έρημο χωρίς ιδιαίτερο φυσικό κάλος, με ακραίες καιρικές συνθήκες, που κατάφερε να προσελκύσει πολλά εκατομμύρια τουρίστες, που σε άλλες εποχές μπορεί να επέλεγαν την Πιερία για τις διακοπές τους.
Η παγκοσμιοποίηση, η μείωση του κόστους των αεροπορικών ταξιδιών καθιστά τουριστικούς προορισμούς όπως το Ντουμπάι ανταγωνιστές της Πιερίας, που μάλιστα αποσπούν τους καλύτερους από οικονομικής πλευράς τουρίστες. Αν δεν αντιδράσουμε γρήγορα κινδυνεύουμε να δούμε να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο το ίδιο σενάριο, οι τουρίστες να αυξάνονται και τα έσοδα να μειώνονται.
