Πολλές ήταν οι φορές όπου οι συμμετέχοντες στην πρόσφατη σύσκεψη για το προσφυγικό, που προκάλεσε το Επιμελητήριο, ζήτησαν την «διακριτική» διαχείριση στη δημοσιοποίηση του θέματος. Κάλλιστα, η απάντηση σ’ αυτήν την έκκληση, θα μπορούσε να είναι πως «τα μέσα ενημέρωσης δεν λειτουργούν ούτε σαν κρυφό σχολειό, ούτε σαν Φιλική Εταιρεία» και σε καμιά περίπτωση δεν είναι διατεθειμένα να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Και στο κάτω, κάτω σε καμιά σχολή δεν διδάσκεται η «διακριτική διαχείριση» ειδήσεων. Αυτό είτε το αντιλαμβάνεσαι, είτε δεν το αντιλαμβάνεσαι. Οπωσδήποτε όμως, επαφίεται στον χαρακτήρα του μέσου αλλά κυρίως στην αντίληψη του δημοσιογράφου.
Ένας δημοσιογράφος, αν θα ήθελε να συγκεντρώσει βλέμματα και «κλικ» θα μπορούσε να βάλει τίτλο στο ρεπορτάζ από τη συγκεκριμένη σύσκεψη: «Ζητούν διακριτική διαχείριση». Η διακριτική διαχείριση όμως έχει να κάνει και με τον τρόπο που φτάνει στον ίδιο η πληροφορία. Όταν αυτή βγαίνει «αδιάκριτα» (και άκριτα) μέσα από μια σύσκεψη όπου πολλοί προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με κορώνες και «αποκαλύψεις», γιατί οι «θεσμοί» ζητούν από τους δημοσιογράφους «διακριτικότητα»;
Όταν οι ίδιοι οι «θεσμοί» δεν φροντίζουν να δώσουν με διακριτικότητα την πληροφορία γιατί ο δημοσιογράφος ή το μέσο να είναι διακριτικό; Και στο κάτω-κάτω το μέσο δίνει λογαριασμό μόνο στον αναγνώστη, που το επιλέγει ή το απορρίπτει.
Δικαίως θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος «μα πώς μπορεί να γίνει διακριτική διαχείριση της πληροφορίας;» Κι όμως γίνεται. Πολλές φορές στο παρελθόν (και για το προσφυγικό), δημοσιογράφοι είχαν την πληροφορία πως κάτι αντίθετο από αυτό που έχει συμφωνηθεί σε κεντρικό επίπεδο συμβαίνει. Και αυτή η πληροφορία διαχέονταν σε πρώτη φάση εμπιστευτικά και διακριτικά στο μέσο. Και το μέσο ή ο δημοσιογράφος παρακολουθούσε την εξέλιξη και όσες φορές χρειάστηκε (γιατί τελικά έγινε κάτι άλλο από όσα είχε υποσχεθεί η πολιτεία) το δημοσιοποίησε με υπευθυνότητα και χωρίς να προκαλέσει κοινωνική οργή (ας μην γελιόμαστε κάποιοι «συνάδελφοι» επενδύουν σ’ αυτό).
Αν κάποιος παρακολουθεί τον τοπικό τύπο, θα διαπιστώσει, πως πολλές πληροφορίες σχετικά με το προσφυγικό είδαν το φως της δημοσιότητας αφού δρομολογήθηκε η λύση του προβλήματος. Και αυτή είναι η μεγάλη συμβολή. Η δημοσιοποίηση την ώρα του προβλήματος που αδιαμφισβήτητα βαίνει προς επίλυση (και άρα τις επόμενες δύο, τρεις μέρες δεν θα υπάρχει), μπορεί να βοηθάει το μέσο, όμως δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα βοηθήσει στην επίλυσή του. Χίλια τοις εκατό όμως, η «είδηση» θα συνεχίσει να κυκλοφορεί για πολλές μέρες (ή και εβδομάδες) στο διαδίκτυο, θα ανακυκλώνεται, θα διαστρεβλώνεται και εν τέλει θα εργαλειοποιείται εις βάρος του τουριστικού προϊόντος. Εκτός και αν κάποιοι προτιμούν να δοκιμάσουν το «μοντέλο της Κω», με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα για όλη την περιοχή μας.
Και επίσης κάτι τελευταίο… όλα τα μέσα και όλοι οι δημοσιογράφοι ή οι δημοσιογραφούντες, δεν είναι ούτε των ίδιων δυνατοτήτων, ούτε της ίδιας φιλοσοφίας. Εκεί ο φορέας που ρισκάρει να δημοσιοποιήσει ευαίσθητη πληροφορία σε μεγάλο εύρος «ρίχνει ζαριά και ότι κάτσει», και ο Θεός βοηθός! Στην κυριολεξία, ο Θεός βοηθός!
Αν θέλετε να λαμβάνετε εγκαίρως τις ειδήσεις πατήστε εδώ
Οι ειδήσεις της Κατερίνης και της Πιερίας με ένα κλικ.